بررسی یافته های آزمون ویدئویی تکان سر (vHIT) در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 با و بدون نوروپاتی

اختلال دستگاه دهلیزی، عارضه شایع بیماری دیابت می باشد. ارزیابی دستگاه دهلیزی این بیماران حائز اهمیت می باشد و مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیرات احتمالی دیابت نوع 2 با و بدون نوروپاتی بر دستگاه دهلیزی انجام شده است. این مطالعه مقطعی بر روی 21 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 با نوروپاتی، 20 بیمار دیابتی بدون نوروپاتی در محدوده سنی 45 تا 65 سال، به ترتیب با میانگین سنی و انحراف معیار 10/58 و 08/6، 4/54 و 21/5 و 20 فرد هنجار در محدوده سنی 45 تا 65 سال با میانگین 55/53 سال و انحراف معیار 99/3 انجام شد. در این مطالعه ملاک مدت زمان ابتلا به دیابت 7 سال و بالاتر در نظر گرفته شد. پس از تایید وجود یا عدم وجود نوروپاتی دیابتی محیطی و تکمیل فرم رضایت نامه، آزمون ویدئویی تکان سر انجام شد. جهت مقایسه میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی بین گوش ها از آزمون t زوجی و مقایسه میانگین بهره بین گروه های نوروپاتی دیابتی، دیابتی بدون نوروپاتی و هنجار از آزمون ANOVA استفاده شد. اثر مدت زمان بیماری بر پاسخ های آزمون ویدئویی تکان سر با استفاده از آنالیز همبستگی مورد بررسی قرار گرفت. به طورکلی میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی مجاری نیم دایره ای گروه نوروپاتی دیابتی نسبت به گروه هنجار تفاوت معنادار داشت. در مجاری نیم دایره ای افقی چپ، قدامی چپ و خلفی میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی در گروه نوروپاتی دیابتی نسبت به گروه دیابت بدون نوروپاتی، تفاوت معناداری داشت (05/0>p). در گروه دیابت بدون نوروپاتی، تنها میانگین بهره رفلکس دهلیزی چشمی مجرای نیم دایره ای افقی چپ نسبت به گروه هنجار تفاوت معناداری داشت (05/0p<). می توان گفت که پاسخ های دستگاه دهلیزی در گروه دیابت با نوروپاتی نسبت به گروه دیابت بدون نوروپاتی بیشتر متاثر می شود و نشان دهنده درگیری بیشتر اندام انتهایی دهلیزی و مسیر مرکزی مربوط به آن در بیماران با نوروپاتی دیابتی نسبت به گروه دیابت بدون نوروپاتی است.