شناسایی و تفکیک بیماری های بدخیم و خوش خیم پستان توسط ضریب دیفیوژن به وسیله تصویربرداری دیفیوژن در ضایعات توده ای و غیر توده ای

تصویربرداری دیفیوژن (DWI) یکی از روش های تشخیص توده های سرطان پستان می باشد. هدف از این مطالعه بررسی سودمندی روش تصویربرداری دیفیوژن و ارزیابی قابلیت عدد ضریب پخش ظاهری (ADC) در تمایز توده های خوش خیم و بدخیم پستان می باشد.
در این مطالعه توصیفی-مقطعی، 72 بیمار با 88 توده سرطان پستان به مدت دو سال از سال 1394 تا 1396، در مرکز تصویربرداری دکتر اطهری شهر تهران، با دستگاه 5/1 تسلا بررسی شدند. بیشتر بیماران تحت بررسی پاتولوژی قرار گرفتند و 9 بیمار بر اساس پیگیری دو ساله در گروه خوش خیم وارد شدند. عدد ADC در بافت نرمال و همچنین در ضایعات توده ای و غیر توده ای در قسمتی از توده که بیشترین ریستریکشن را نشان داد اندازه گیری و مقایسه شد.
نتایج نشان داد مقدار عدد ADC در بافت نرمال بالاتر از بافت توده می باشد (01/0≥P). عدد ADC توده های خوش خیم mm2/s 3-10×40/1 و در توده های بدخیم mm2/s 3-10×08/1 اندازه گیری گردید. تعیین نقطه برش مناسب در ضایعات غیر توده ای فاقد اعتبار بود و در توده ها mm2/s‎‏ 10-3×19/1 ‏تعیین گردید. ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی، حساسیت، ویژگی و صحت به ترتیب 87/50، 86/67، 89/74، 83/87 و 87/14 بود.
در تصویربرداری دیفیوژن با توجه به عدد ADC می توان ضایعات توده ای خوش خیم و بدخیم را مشخص کرد و این روش با حساسیت و ویژگی بالایی می تواند توده های خوش خیم و بدخیم را از هم افتراق دهد ولی در افتراق ضایعات غیر توده ای کمک کننده نیست.