مقایسه ویژگی ضداکسیدانی بافت تر و خشک خیار دریایی Holothuria leucospilota

ویژگی های ضداکسیدانی و آنالیز تقریبی ارزش غذایی خیار دریایی Holothuria leucospilota مورد ارزیابی قرار گرفت. بافت دیواره بدن و اندام های احشایی به صورت جداگانه، و به دو شکل تازه و خشک شده (آبدهی شده) بررسی شدند. سنجش پروتئین، چربی، رطوبت، خاکستر و کربوهیدرات از دیواره بدن به تنهایی و کل بدن انجام شد. عصاره های آبی، اتانولی و متانولی نمونه های دیواره بدن و اندام های داخلی از بافت های تازه و خشک شده (آبدهی شده) توسط آزمون پراکسیداسیون لیپیدی مالون دی آلدهید و فنول کل مقایسه شدند. نتایج نشان داد پس از خشک کردن و آبدهی دوباره، رطوبت نمونه ها کاهش معنی داری یافت (0/05>p) و نسبت پروتئین و چربی در نمونه ها افزایش داشت. نتایج ارزیابی به روش مالون دی آلدئید (MDA) نشان داد اندام های داخلی دارای ویژگی ضداکسیدانی بیش تری نسبت به دیواره بدن خیارهای دریایی هستند. بیش ترین میزان مالون دی آلدهید (کم ترین خاصیت ضداکسیدانی) در عصاره اتانولی بافت دیواره تازه با مقدار 0/2±1/01 میکرومول در میلی گرم وزن خشک و کم ترین میزان آن (بیش ترین خاصیت ضداکسیدانی) در عصاره آبی اندام های داخلی خشک با مقدار 0/03±0/43 میکرومول در میلی گرم وزن خشک مشاهده شد. هم چنین بیش ترین میزان محتوای فنلی در عصاره متانولی بافت دیواره تازه (0/01±1/17 معادل میلی گرم گالیک اسید درگرم وزن خشک) و کم ترین مقدار فنول کل در عصاره اتانولی اندام های داخلی تازه اندازه گیری شد (0/02±0/26 معادل میلی گرم گالیک اسید در گرم وزن خشک). تفاوت نتایج ضداکسیدانی مالون دی آلدئید و فنول کل نشان دهنده این است که منشا ویژگی ضداکسیدانی خیار دریایی بررسی شده به اجزای دیگری به جز ترکیبات فنولی بستگی دارد. ترکیبات زیست فعال ضداکسیدانی خیار دریایی H. leucospilota، می تواند به عنوان پیش ماده داروهای جدید مورد کاوش قرار گیرد.