بررسی متابولیتهای آبشش تاس ماهی ایرانی انگشت قد Acipenser persicus در سطوح مختلف شوری آب با استفاده از روش HNMR

در تحقیق حاضر 180 قطعه تاس ماهی ایرانی در وزن رهاسازی با میانگین وزن کل 06/0± 8/1 گرم در دو دوره 96 ساعته و 10 روزه در معرض سه شوری متفاوت صفر (آب شیرین)، 6 و 12 قسمت در هزار قرار گرفتند تا متابولیت های آبشش این ماهیان با روش متابولومیکس بر پایه H-NMR سنجیده شود. نتایج نشان داد که تغییرات شوری سبب تغییر در متابولیت های دخیل در تنظیم اسمزی مثل بتائین، متیونین و ترئونین شده است. تغییرات شوری همچنین سبب ایجاد تغییرات در متابولیت های مهم در متابولیسم انرژی مانند آلانین، DMA و گلوتامین گردید. پس از بررسی متابولیت ها مشخص گردید که آلانین، بتائین، سرین، گلوتامین، ترئونین، دی متیل آمین، اسید فوماریک، متیونین، تیروزین، لوسین، استون، ایزولوسین، سرین و اسید فرمیک بین تیمارهای آب شیرین و آب 12 قسمت در هزار تفاوت معنی دار داشت. متابولیت های آلانین، بتائین، گلوتامین، ترئونین، دی متیل آمین، اسید فوماریک، متیونین، اسید استیک و کولین بین تیمارهای آب شیرین و 6 قسمت در هزار تفاوت معنی دار داشت و متابولیت های اسید لاکتیک، اسید فرمیک و سرین بین تیمارهای 6 و 12 قسمت در هزار تفاوت معنی دار نشان داد (05/0>P). نیاز به تهیه انرژی و ایمنی بدن در شرایط افزایش شوری، سبب شد که اسیدهای آمینه شاخه دار، لاکتات و آلانین در آب با شوری 12 قسمت در هزار نسبت به آب شیرین افزایش معنی دار  داشته باشند (05/0>P). متیونین و تائورین که عامل مقابله با استرس شوری هستند و همچنین متابولیت گلوتامین و اسید فوماریک که عامل مقابله با استرس اکسیژنی هستند نیز افزایش معنی دار  بین آب شیرین و شوری 12 قسمت در هزار داشتند (05/0>P). متابولیت بتائین که عامل تنظیم اسمزی در شرایط شوری و جلوگیری از کاهش آب درون سلولی می باشد کاهش معنی دار بین تیمار آب شیرین و آب با شوری 12 قسمت در هزار داشت (05/0>P). نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که متابولیت های اسید فوماریک، متیونین و اسیدهای آمینه شاخه دار از مهم ترین بیومارکرهای مقاومت به شوری در بچه تاس ماهی ایرانی می باشند.