ارزیابی مدل های هوشمند در تخمین هدایت الکتریکی آب های زیرزمینی (مطالعه موردی: دشت مازندران)

منابع آب زیرزمینی در کنار آب های سطحی تامین کننده نیاز بخش های شهری،‏ صنعت و کشاورزی است که علاوه بر کمیت،‏ کیفیت آن ها نیز باید بررسی شود. شورییکی از مهم ترین پارامترهایی است که برای ارزیابی کیفیت آب های زیرزمینی در نظر گرفته می شود. در این پژوهش کاربرد مدل های شبکه عصبی مصنوعی و شبکه بیزین جهت پیش بینی هدایت الکتریکی8 چاه مشاهداتی دشت مازندران مورد بررسی قرار گرفت. که برای این منظور هیدروژن کربنات، کلرید، سولفات، کلسیم و منیزیم در مقیاس زمانی ماهانه طی دوره آماری (1383-1393) به عنوان ورودی و هدایت الکتریکی به عنوان پارامتر خروجی انتخاب شد.معیارهای ضریب همبستگی، میانگین قدر مطلق خطا و ضریب نش ساتکلیف برای ارزیابی و عملکرد مدل مورداستفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد مدل شبکه عصبی مصنوعی با ضریب همبستگی (989/0)، میانگین قدر مطلق خطا(ds/m019/0) و نیز معیار نش ساتکلیف(970/0) در مرحله صحت سنجی در اولویت قرار گرفت در مجموع نتایج حاکی از توانمندی قابل قبول مدل شبکه عصبی مصنوعی در تخمین هدایت الکتریکی آب های زیرزمینی است.