ارزیابی وضعیت مدیریت و برنامه ریزی کاربری اراضی اطراف فرودگاه ها(مطالعه موردی- فرودگاه مهرآباد)

فرودگاه ها زیربنایی ترین بخش از سیستم حمل ونقل هوایی، محسوب می شوند و حضور نسل جدید هواپیماهای مدرن، رشد سریع حجم ترافیک و تقاضای سفرهای هوایی و تصویب قوانین و مقررات منسجم و دقیق برای مراحل مختلف عملیات پروازی، سبب گردیده که فرودگاه به عنوان یک سیستم پیچیده و پویا محسوب شود.   هدف  از انجام این تحقیق مدیریت و برنامه ریزی کاربری اراضی با رویکرد زیست محیطی در فرودگاه مهرآباد است، فرضیه های این تحقیق عبارتند از:  فرضیه اول اراضی اطراف فرودگاه با امنیت پرواز رابطه دارد ، فرضیه دوم نحوه استفاده از اراضی اطراف فرودگاه با حفظ محیط زیست رابطه دارد، و فرضیه سوم مدیریت و برنامه ریزی اراضی بر آرامش و امنیت ساکنان حریم فرودگاه اثر گذار است. کار  از طریق شناخت و بررسی محدوده مورد مطالعه، با استفاده از نرم افزار Arc GIS 9.3 جهت تولید نقشه های موقعیت جغرافیایی منطقه، کاربری های اراضی اطراف، شبکه راه های ارتباطی انجام گردید. سپس با تنطیم  و توزیع پرسشنامه ، عوامل موثر بر مدیریت کاربری اراضی مورد سنجش قرار گرفته و با استفاده از روش مدیریت راهبردی نقاط قوت و ضعف شناسایی گردید . پرسشنامه ها از طریق آنالیز همبستگی با استفاده از  نرم افزار SPPS19 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های به دست آمده در ارتباط با فرضیه اول حاکی از این است که میان پارامترهای " اراضی اطراف فرودگاه" و "امنیت پرواز" رابطه معنا دار و مستقیمی وجود دارد. در فرضیه دوم نیز بین عوامل "نحوه استفاده از اراضی اطراف فرودگاه " و "حفظ محیط زیست" رابطه معنا دار و معکوس است. فرضیه سوم بین متغیرهای"مدیریت و برنامه ریزی اراضی" و "آرامش و امنیت ساکنان حریم فرودگاه"  نیزرابطه معنا دار و مستقیم است. نتایج تحلیل ها نشان می دهد که از بین پاسخ دهندگان به سوالات؛ اکثریت (5/90 درصد) از خلبانان  معتقدند که ارتباط زیادی بین اراضی اطراف فرودگاه با امنیت پرواز وجود دارد. تنها 8/4 درصد معتقد بودند که این ارتباط کم است. در مقابل 8/4 درصد باقی مانده نیز این ارتباط را بسیار زیاد بیان کرده اند.