اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر احساس امیدواری و بهزیستی روانشناختی بیماران ویتیلیگو

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر احساس امیدواری و بهزیستی روانشناختی بیماران مبتلا به ویتیلیگو(پیسی) بود.
این پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مراجعه کنندگان مرد و زن مبتلا به پیسی مراجعه کننده به بیمارستان حضرت ابوالفضل و مطب دکتر شرقی متخصص پوست شهرستان کاشمر در سال 1395 بودند، نمونه تحقیق با روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه، تعداد 30 نفر انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه ی احساس امیدواری اشنایدر و بهزیستی روانشناختی ریف بود. جهت تحلیل داده ها، از نرم افزار spss-22 و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) استفاده شد.
یافته های نشان داد که میانگین نمرات امیدواری و بهزیستی روانشناختی در پس آزمون گروه آزمایش به طور معناداری از میانگین نمرات پس آزمون در گروه کنترل بالاتر است.
روان درمان مثبت نگر بر افزایش امیدواری و بهزیستی روانشناختی بیماران ویتیلیگو موثر است. لذا می تواند به عنوان یک رویکرد درمانی مورد توجه قرار گیرد