بررسی رابطه بین نشخوار خشم و بخشش در دانش جویان

بخشش یکی از فرآیندهای روان شناختی و ارتباطی برای افزایش سلامت روان و التیام آزردگی است که لازمه رشد ارتباطی، عاطفی، معنوی و جسمانی انسان است و با بیشتر شاخص های سلامت روان رابطه دارد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه نشخوار خشم و بخشش در دانش جویان دانشگاه شهید چمران اهواز صورت گرفت. روش تحقیق همبستگی است. 400 دانش جو (200 دختر و 200پسر) با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و مقیاس های نشخوار خشم و بخشش را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین نشخوار خشم و بخشش خود و بخشش موقعیت همبستگی منفی و معنی دار وجود دارد. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که نشخوار خشم موجب افزایش خشم و سایر هیجان های روان شناختی منفی شده و اجازه فرآیند خنثی سازی و چارچوب دهی مجدد واکنش های منفی به تجربیات رنجش آور و جایگزین شدن آن با هیجان های مثبت که طی فرآیند بخشش صورت می گیرد را نمی دهد و در نتیجه موجب کاهش بخشش می شود.