بررسی تغییرات الگوی مکانی کانون های گرد و غبارداخلی خوزستان طی دهه های اخیر

پدیده گرد و غبار یکی از بلایای مهم آب وهوایی در بسیاری ازکشورهای جهان بویژه درکشورهای واقع درمنطقه خشک ونیمه خشک ست. این مطالعه به بررسی و شناسایی الگوی فضایی مکانی هسته های گرد و غبار استان خوزستان پرداخته است. برای این منظور داده های گرد و غبار 20 ایستگاه سینوپتیکی از سال 1986 تا 2016 از سازمان هواشناسی کشور اخذ شده است. ، داده ها به دوره های آماری 5 ساله تقسیم شدند. سپس برای بررسی الگوی خودهمبستگی فضایی از دو شاخص هات اسپات(G*،) و شاخص موران (I) استفاده شده است همچنین برای بررسی جهش رخداد گرد و غبارها از نمایه الکساندرسون (SNHT) بهره گرفته شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که رخداد گرد و غبارهای استان خوزستان طی دوره های مختلف در بخش های غربی و جنوبی شدید تر بوده است. از طرفی از دوره سوم به بعد رخداد گرد و غبارها به سمت دوره های اخیر روند افزایشی قابل محسوسی تری داشته اند. نتایج حاصل تحلیل الگوی خودهمبستگی فضایی هات اسپات بیانگر این است که در دوره اول تا سوم هسته ای گرد و غبار به صورت لکه هایی در بخش هایی از مرکز، شمال (بخش های از صفی آباد دزفول) و بخش های از جنوب و غرب استان خوزستان پراکنده شده است؛ در دوره های اخیر هسته های فضایی گرد و غبارها بیشتر بر محور نوار مرزی خوزستان با عراق تمرکز یافته است.