مقایسه دامنه حرکتی زانو و شاخص های زمانی- مکانی پس از بازسازی لیگامنت متقاطع قدامی در ورزشکاران نخبه مرد با دو نوع عمل جراحی به هنگام راه رفتن

لیگامنت متقاطع قدامی (Anterior cruciate ligament یا ACL) یکی از ساختارهای حمایت کننده مفصل زانو می باشد که آسیب آن شیوع بسیاری دارد. بازگشت به فعالیت ورزشی پس از بازسازی، مهم ترین هدف ورزشکاران است. با توجه به رویکردهای متفاوت در جراحی، هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه دامنه حرکتی زانو و شاخص های زمانی- مکانی بعد از بازسازی ACL در ورزشکاران نخبه با دو نوع عمل جراحی به هنگام راه رفتن بود. در این مطالعه نیمه تجربی، 25 آزمودنی (10 نفر در گروه سالم، 8 نفر در گروه آلوگرافت و 7 نفر در گروه اتوگرافت) که همگی ورزشکار ملی پوش بودند، به صورت در دسترس انتخاب شدند و از آن ها درخواست شد تا در مسیر راه رفتن، با سرعت انتخابی خود راه بروند. به منظور اندازه گیری کینماتیک راه رفتن، از دستگاه کوالیسیس (8 دوربین) با فرکانس 100 هرتز استفاده گردید. پس از ثبت کینماتیک راه رفتن، شاخص های زمانی- مکانی و دامنه حرکتی در هر سه گروه استخراج شد. شاخص های زمانی- مکانی و متغیرهای دامنه حرکتی زانو با استفاده از آزمون One-way ANOVA در سطح معنی داری 05/0 > P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اختلاف معنی داری در شاخص های زمانی- مکانی راه رفتن (طول قدم، زمان قدم، طول گام، زمان گام، کادنس، سرعت راه رفتن، فاز استانس و فاز سوئینگ) بین سه گروه مشاهده نشد (05/0 < P برای همه موارد)، اما گروه آلوگرافت به جزء در متغیر کادنس، در سایر متغیرها نسبت به گروه آلوگرافت میانگین عددی کمتری را نشان داد. در متغیرهای دامنه حرکتی زانو نیز به جزء در متغیر حداقل فلکشن زانو در فاز سوئینگ (01/0 = P)، اختلاف معنی داری بین گروه های تجربی و شاهد وجود نداشت (05/0 < P). به نظر می رسد که تفاوتی در عملکرد ورزشکاران بین دو شیوه بازسازی ACL وجود ندارد و نمی توان با توجه به شاخص های زمانی- مکانی و الگوی کینماتیک، در زمینه شیوه بازسازی زانو تصمیم گیری کرد. پیشنهاد می شود دو نوع بازسازی ACL از ابعاد دیگری مانند الگوی هماهنگی، سینرژی عضلانی یا هماهنگی عضلانی بررسی گردد.