مقایسه اثرنانوذرات و میکروذرات کیتوزان بر آلودگی تجربی به کریپتوسپوریدیوم پارووم در موش سوری

در این مطالعه اثر ممانعت کنندگی نانوذرات و میکروذرات کیتوزان بر عفونت کریپتوسپوریدیایی بررسی شد. تعداد 30 سر موش سوری نژاد NMRI، 6-4 هفته به 5 گروه شامل گروه شاهد بدون آلودگی و بدون درمان، گروه شاهد آلوده بدون درمان، گروه آلوده و درمان با میکرو ذرات کیتوزان به میزان 5/0 میلی گرم در هر نوبت، گروه آلوده و درمان با نانوذرات کیتوزان به میزان 5/0 میلی گرم در هر نوبت و گروه آلوده و درمان با نانوذرات کیتوزان به میزان 1 میلی گرم در هر نوبت تقسیم شدند. به غیر از گروه 1، بقیه گروه ها 104 عدد اووسیست کریپتوسپوریدیوم پارووم دریافت نمودند و گروه های درمان نیز دارو را به صورت گوارشی دریافت کردند. هر پنج گروه از نظر کاهش وزن، دفع اووسیست، سرولوژی و هیستوپاتولوژی روده بررسی شدند. در مقایسه وزن گروه های کنترل و درمان تفاوت معنی داری وجود نداشت. دفع اووسیست در گروه های درمان شده با کیتوزان و نانوکیتوزان کاهش چشمگیر داشته و با گروه شاهد تفاوت معنی دار (05/0P<) داشت. علی رغم بیشتر بودن کاهش دفع اووسیست در هنگام مصرف نانوکیتوزان نسبت به میکروذرات کیتوزان، تفاوت معنی داری در کاهش دفع اووسیست در مقایسه بین دو درمان مذکور مشاهده نشد. در تست ممانعت از هماگلوتیناسیون نیز گروه های درمان و کنترل تفاوت معنی داری را نشان دادند. در بررسی هیستوپاتولوژیک روده تفاوتی بین گروه های مورد مطالعه دیده نشد. نتایج این بررسی تاثیر وابسته به دوز و دوره مصرف کیتوزان و نانوکیتوزان علیه آلودگی تجربی موش ها به کریپتوسپوریدیوم پارووم را نشان داد. لذا می توان جهت درمان کریپتوسپوریدیوزیس از آنها استفاده کرد.