مقایسه بیان ژن های مختص بافت غضروفی توسط کندروسیت های تیمار شده با سوپرناتانت سلول های بنیادی مشتق شده از بافت چربی و کندروسیت های هم کشتی شده با سلول های بنیادی

امروزه مشخص شده است که سلول های بنیادی عمده تاثیرات خود را از طریق ترشح فاکتورهای رشد متعدد در محیط کشت رویی (سوپرناتانت) اعمال می نمایند. بر این اساس هدف از طرح حاضر بررسی تاثیر سوپرناتانت به دست آمده از سلول های بنیادی چربی بر بیان ژن های مختص بافت غضروفی توسط کندروسیت ها و مقایسه آن با شرایطی است که کندروسیتها به طور مستقیم (هم کشتی) در مجاورت سلول های بنیادی چربی قرار گیرند. جهت بررسی تاثیر سوپرناتانت، کندروسیت هایی که در پاساژ 2 سلولی بودند به مدت 72 ساعت تحت تیمار با سوپرناتانت حاصله از سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی قرار گرفتند. در گروه هم کشتی، کندروسیتها و سلول های بنیادی به نسبت مساوی و به مدت 72 ساعت در شرایط کشت قرار داده شدند. در پایان این زمان، سلول های هر دو گروه جهت بررسی بیان ژن های مختص غضروف با روش Real time RT-PCR مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده با روش آماری Two Way ANOVA و Tukey post test تجزیه و تحلیل شدند. : نتایج طرح حاضر بیانگر افزایش بیان ژن های کلاژن نوع II و Sox-9 در گروه تیمار با سوپرناتانت در مقایسه با گروه هم کشتی بود، اما بیان ژن های Aggrecan و COMP تفاوت معنی داری را در دو گروه نشان نداد. استفاده از سوپرناتانت به دست آمده از سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی در مقایسه با استفاده مستقیم از خود این سلول ها می تواند اثرات سودمندتری داشته باشد و به عنوان گزینه مناسبی جهت پیشبرد ترمیم ضایعات غضروف مفصلی در نظر گرفته شود.