رابطه بین خلاقیت با سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم

عالی ترین هدف آموزش در تمام سطوح تحصیلی، ایجاد توانایی خلاقیت در دانشجویان است و سلامت روانی دانشجویان، شرط اصلی بهره وری از نیروی کارآمد و تحصیل کرده است. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی رابطه ی خلاقیت با سلامت روان و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم انجام شد. در این پژوهش توصیفی همبستگی در سال 1394، نمونه ای شامل 303 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قم به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی بر حسب جنسیت انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه خلاقیت عابدی و سلامت روان GHQ-28 جمع آوری شد. اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل ورگرسیون چندگانه به شیوه همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین خلاقیت با سلامت روان (283/0- =r ؛ 000/0 =p) رابطه ی منفی و معناداری وجود داشت، یعنی با افزایش سطح سلامت روان (کاهش نمره در پرسشنامه سلامت روان)، خلاقیت نیز افزایش می یابد. بین خلاقیت با پیشرفت تحصیلی (025/0=r ؛ 741/0 =p) و سلامت روان با پیشرفت تحصیلی (150/0- =r ؛ 141/0 =p) رابطه معناداری وجود نداشت. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که بین میانگین نمره ی خلاقیت و سلامت روان دانشجویان دختر با دانشجویان پسر تفاوت معناداری وجود نداشت. اما بین عملکرد تحصیلی دانشجویان دختر با دانشجویان پسر تفاوت معناداری وجود داشت (001/0=p). در نهایت، نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که تنها سلامت روان پیش بینی کننده مناسبی برای خلاقیت است. ارتقای سطح سلامت روان به بهبود فرایند خلاقیت دانشجویان منجر می گردد. در نتیجه، جهت حفظ و ارتقای سطح سلامت دانشجویان، تدارک برنامه های آموزشی و مشاوره ای، ضروری است.