بررسی اثر پوترسین و اسید سالیسیلیک بر برخی از خصوصیات فیزیولوژیکی و آنتی اکسیدانی گیاه استویا (Stevia rebaudiana B.) در شرایط شوری

به منظور بررسی تاثیر پوترسین و اسید سالیسیلیک بر برخی از خصوصیات فیزیولوژیک و آنتی اکسیدانی گیاه استویا در شرایط تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. در این آزمایش گیاهان تحت تاثیر غلظت های مختلف پوترسین (0، 5/0و 1 میلی مولار)، اسید سالیسیلیک (0 و 5/0 میلی مولار) و شوری (0، 75 و 150 میلی مولار) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که محلول پاشی پوترسین در غلظت های مختلف سبب افزایش معنی دار مقادیر رنگیزه های کلروفیلی و میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز و پراکسیداز گردید ولی در مقدار مالون دی آلدئید و محتوای رطوبت نسبی برگ روند کاهشی را نشان داد. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که شوری سبب کاهش رنگیزه های فتوسنتزی و افزایش فعالیت های آنتی اکسیدانی شد. همچنین به کارگیری اسید سالیسیلیک منجر به افزایش مقادیر فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز گردید. نتایج اثر متقابل پوترسین و شوری نشان داد که در سطوح مختلف شوری با افزایش پوترسین رنگیزه های فتوسنتزی روند افزایشی معنی داری نداشتند ولی مقدار آنتوسیانین در سطوح مختلف شوری در غلظت یک میلی مولار پوترسین نسبت به نمونه شاهد روند افزایشی را نشان داد. همچنین مقادیر فعالیت آنزیم کاتالاز و پراکسیداز افزایش یافت که این روند افزایشی معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین اثر متقابل پوترسین، اسید سالیسیلیک و شوری حاکی از آن بود که در سطح 75 میلی مولار شوری و 5/0 میلی مولار اسید سالیسیلیک با افزایش سطوح پوترسین روند افزایشی در مقدار نشت یونی مشاهده گردید. همچنین نتایج حاکی از آن بود که در سطوح مختلف شوری و غلظت 5/0 میلی مولار اسید سالیسیلیک، با افزایش مقدار پوترسین مقدار مالون دی آلدئید روند کاهشی و مقدار فعالیت آنزیم پراکسیداز روند افزایشی نسبت به نمونه شاهد را نشان داد که منجر به ایجاد مقاومت این گیاه به تنش شوری گردید. پس به کار گیری هر دو غلظت پوترسین و اسید سالیسیلیک موثر و قابل توصیه می باشند.