بررسی روابط بین عملکرد و اجزای آن در ژنوتیپ های مختلف سویا (Glycine Max L.) با استفاده از روش های آماری چند متغیره

به منظور بررسی ارتباط برخی از صفات مورفولوژیکی مهم با عملکرد دانه در سویا، 18 ژنوتیپ سویا در آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که در تمام صفات مورد مطالعه بین ژنوتیپ ها اختلاف معنی داری وجود داشت. نتایج تجزیه همبستگی صفات نیز نشان داد که صفات عملکرد بیولوژیک (96/0)، شاخص برداشت (92/0) و تعداد شاخه فرعی (92/0) بیشترین همبستگی را با عملکرد دانه داشتند. در نتایج تجزیه به عامل ها نیز چهار عامل مستقل از هم، مجموعا 92/99 درصد از تغییرات کل داده ها را توجیه نمودند. عامل اول با 71/96 درصد از واریانس کل را توجیه نمود که به عنوان عامل عملکرد نام گذاری شد. مدل رگرسیون چندگانه با روش تجزیه رگرسیون گام به گام، برای عملکرد دانه نیز نشان داد که صفت تعداد شاخه فرعی وارد مدل شده و در کل 20/85 درصد از تغییرات عملکرد دانه را توجیه می کند. ضریب همبستگی این صفت 92/0 می باشد که در سطح آماری یک درصد معنی دار گردید. در نتیجه این صفت می تواند به عنوان شاخص ترین صفت در برنامه های اصلاحی سویا مورد استفاده قرار گیرد. همچنین با انجام تجزیه کلاستر ارقام سویا در 3 گروه قرار گرفتند.