نقش دینداری، خانواده گرایی، رسانه های نوین و بازاندیشی مدرن در نگرش به فرزندآوری در زنان و مردان متاهل 49-18 ساله

به باور جامعه شناسان، بخشی از تغییر و تحولات خانوادگی در ایران محصول تغییر نگرش های افراد است. یکی از این تغییرات، تغییر ارزش فرزند و فرزندآوری است. از آنجایی که نگرش ها، باورها وارزش های افراد در تمایلات و رفتار فرزندآوری آنها تاثیرگذارند، پژوهش حاضر درصدد مطالعه برخی از عوامل اجتماعی تاثیرگذار بر نگرش به فرزندآوری در بین زنان و مرد متاهل است.  این مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی)، بر روی زنان و مردان متاهل 49-18 سال شهر تبریز انجام گرفت. 415 نفر به روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های محقق ساخته نگرش به فرزندآوری، دینداری، خانواده گرایی و بازاندیشی مدرن بود. داده ها با استفاده از آزمون های متناسب (T و F، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) تحلیل شدند. وفق نتایج نگرش به فرزندآوری زنان و مردان تفاوت معنادار نداشت. اما نگرش به فرزندآوری در بین افراد با تحصیلات و پایگاه اقتصادی- اجتماعی مختلف با هم تفاوت معنادار داشت.
بین خانواده گرایی و دینداری با نگرش به فرزندآوری همبستگی مستقیمی وجود داشت و بین بازاندیشی مدرن، میزان استفاده از اینترنت و میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی با نگرش به فرزندآوری همبستگی معنادار معکوس وجود داشت. همچنین متغیرهای مستقل وارد شده در مدل رگرسیونی پژوهش توانسته اند 40 درصد از واریانس نگرش به فرزندآوری مشارکت کنندگان را تبیین کنند. برای ایجاد نگرش مثبت به فرزند و فرزندآوری در بین خانواده های ایرانی باید به نقش عواملی چون خانواده گرایی و دینداری توجه نمود و برای تقویت آنها برنامه ریزی و سیاستگذاری نمود.