ارتباط زاویه کرانیوورتبرال با اختلال وضعیتی اسکاپولا در بزرگسالان

اختلالات وضعیتی گردن عامل زمینه ساز بسیاری از اختلالات اسکلتی-عضلانی در نواحی گردن و شانه است. با توجه به اتصالات عضلانی مشترک گردن با اسکاپولا، شناسایی ارتباط وضعیت گردن با موقعیت اسکاپولا می تواند در پیشگیری از درد شانه موثر باشد. لذا این مطالعه به منظور بررسی ارتباط وضعیت گردن با وضعیت های استاتیک و داینامیک اسکاپولا انجام گردید. در این مطالعه مقطعی، 38 دانشجوی خانم بدون سابقه اختلال در نواحی شانه و گردن از دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی با روش نمونه گیری در دسترس غیراحتمالی مورد بررسی قرار گرفتند. ارزیابی وضعیت گردن با اندازه گیری زاویه کرانیوورتبرال با استفاده از تکنیک عکس برداری انجام شد. فاصله اسکاپولا تا ستون فقرات با استفاده از خط کش و برآمدگی لبه داخلی اسکاپولا در وضعیت های آویزان دست و حین فلکشن و اسکپشن اندازه گیری و سپس ارتباط بین آنها با زاویه کرانیوورتبرال بررسی شد. افراد با میانگین سنی 02/3±71/24 شرکت کردند. بین زاویه کرانیوورتبرال (73/5±09/51) با برآمدگی لبه داخلی اسکاپولا در فلکشن (38/0 r=و 01/0p=) و اسکپشن (44/0 r=و 005/0p=) ارتباط معنی داری وجود داشت. بین زاویه کرانیوورتبرال با فاصله مهره چهارم توراسیک از لبه داخلی اسکاپولا (96/0±29/6) و با فاصله زاویه تحتانی اسکاپولا از مهره هم سطح (93/0±80/7)، ارتباط معنی داری مشاهده نگردید. نتایج مطالعه نشان داد که وضعیت گردن با اختلال وضعیت اسکاپولا در حالت داینامیک ارتباط دارد.