غربالگری فازی و ارزیابی موانع و مشکلات کارآفرینی روستایی ایران

توسعه ی کارآفرینی در ایران بعنوان اجرایی ترین استراتژی برای برون رفت از بحران های اقتصادی و اجتماعی می باشد که این موضوع بویژه در جوامع روستایی نیازمند شناسایی موانع و مشکلات و رفع آنهاست. هدف پژوهش حاضر نیز شناسایی و ارزیابی مهمترین موانع کارآفرینی روستایی در ایران بود. به این منظور با بهره گیری از فرآیند دلفی فازی با بهره گیری از نظرات کارشناسی 10 نفر از خبرگان امر کارآفرینی که بطور هدفمند انتخاب گردیدند، به شناسایی و ارزیابی موانع پرداخته شد. نتایج حاکی از آن بود که از میان پنج گروه اصلی موانع شامل موانع فردی-شخصیتی، نهادی-سیاسی، اقتصادی، فرهنگی- اجتماعی و آموزشی و زیرساختی، گروه موانع اقتصادی حائز رتبه بیشتری بود. در این گروه موانعی از قبیل عدم امکان تغییر شغل در محیط روستا و پایین بودن دسترسی به عوامل تولید (با اوزان 130/0) در رتبه ی اول، پایین بودن آشنایی با نیازهای جدید بازار کار و تسهیلات اعتباری و وام های با بهره زیاد مشترکا (با وزن استاندارد 125/0) در رتبه دوم و عدم شناخت کافی چگونگی ورود به بازار و توسعه حضور در بازار، دشواری کسب سرمایه اولیه و تامین نقدینگی و ضعف امکانات برای عرضه و فروش محصولات بدون واسطه مشترکا (با اوزان 122/0) در رتبه های سوم قرار گرفتند. در نهایت پیشنهادها و راهکارهایی نیز ارائه گردید.