اختلاف سیدعبدالله بهبهانی و شیخ فضل الله نوری

در سال های ابتدایی ده 20 قمری سده 13، رقابتی شدید بین روحانیان تهران برای کسب ریاست در گرفته بود، که با فوت میرزا حسن آشتیانی شدت بیشتری گرفت و هر کدام از این روحانیون (شیخ فضل الله نوری، میرزا ابوالقاسم، امام جمعه، سید علی اکبر تفرشی، سید عبدالله بهبهانی، شیخ عبدالنبی و...) می خواستند شخص اول باشند، که این اختلاف و ضدیت بین شیخ فضل الله نوری و سید عبدالله بهبهانی شدت بیشتری داشت؛ شیخ فضل الله باروی کارآمدن عین الدوله صدراعظم، امورات شرعی و عرفی و ممکلتی که قبلا در محضر سید عبدالله حل و فصل می شد، به محضر او (شیخ) ارجاع داده شد، با اینکه بهبهانی فعالیتی نمی کرد و مخالفتی نیز با عین الدوله ابراز نمی کرد، ولی به اتهام رابطه دوستی قدیمیش با امین السلطان مورد سوءظن عین الدوله قرار گرفت و از این زمان شیخ فضل الله با اینکه دخترش عروس بهبهانی بود، هر چه بیشتر در مقابل هم قرار گرفتند؛ سرانجام شیخ فضل الله نوری در 13 رجب سال 1327 ه. ق در ملاء عام بدار آویخته شد و سید عبدالله بهبهانی نیز یک سال بعد یعنی در جمعه 8 رجب 1328 ه.ق (24 تیز 1289 ه.ش) در منزل خود به قتل رسید.