اثرات تزریق PGF2αوeCG پس ازسیدربرداری بر عملکرد تولیدمثلی میش های آتابای در خارج از فصل تولیدمثل

کارایی سیدرگذاری در هم زمان سازی فحلی میش توام با سایر هورمون ها ازجمله eCG و PGF2α رضایت بخش توصیه شده است. به این منظور اثرات تزریق PGF2α وeCG پس از دو زمان سیدربرداری بر عملکرد تولیدمثلی میش در خارج از فصل تولیدمثل با استفاده از تعداد 48 راس میش آتابای در قالب طرح کاملا تصادفی و 4 گروه آزمایشی 12 راسی ارزیابی شدند. تیمارهای آزمایش شامل (1) 12 روز سیدر گذاری و سپس تزریق PGF2α، (2) 12 روز سیدر گذاری و سپس تزریق هورمون eCG (3) 7 روز سیدر گذاری و سپس تزریق PGF2α، (4) 7 روز سیدر گذاری و سپس تزریق هورمون eCG بودند. تفاوت معنی داری بین تیمارها از نظرنسبت بره نر به ماده، وزن تولد بره و وزن از شیر گیری مشاهده نشد (0/05<P). بروز فحلی در تیمارها به ترتیب 100، 75، 58/33 و 50 درصد بود. بالاترین آن متعلق به تیمار اول با تفاوت معنی دار نسبت به سایر تیمارها بود (0/05>P). نرخ زایش به ترتیب 88/33، 88/88، 100 و 100 درصد بود که مقدار آن در تیمارهای سوم و چهارم به طور معنی داری بالاتر از تیمار اول بود. نرخ بره زایی در بین تیمارها به ترتیب 130، 100، 128 و 120 درصد برآورد شد. نرخ دو قلو زایی نیز در بین تیمارهای اول تا چهارم به ترتیب 30، صفر، 28 و 20 درصد بود. کم ترین میزان نرخ بره زایی و نرخ دو قلو زایی مربوط به تیمار دوم بود که اختلاف معنی داری با سایرین داشت (0/05>P). نتایج نشان داد که در سیدر گذاری 12 روزه، استفاده از PGF2α در مقایسه با  eCG از عملکرد بهتری داشت و در سیدرگذاری 7 روزه، تفاوت معنی داری در استفاده از PGF2α و eCG مشاهده نشد، هم چنین استفاده از eCG پس از سیدر گذاری کوتاه مدت (7 روز) در مقایسه با 12 روز تاثیر بیش تری در بهبود نرخ زایش، نرخ بره زایی و نرخ دو قلو زایی میش های نژاد آتابای داشت.