بررسی میزان غلظت سرب در آب و ماهی کپورمعمولی (Cyprinus carpio) در تالاب بین المللی چغاخور

آلودگی اکوسیستم های طبیعی با طیف گسترده ای از آلاینده های زیست محیطی به خصوص فلزات سنگین، در دهه های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. کپورمعمولی به دلیل بزرگی اندازه بدن و میانگین سنی بالاتر می تواند میزان بالایی از فلزات سنگین را در خود جذب نماید. هم چنین رژیم همه چیزخواری و استفاده از جانوران کفزی و نرم تنان توسط این ماهی، امکان تجمع مقادیر بالایی از فلزات سنگین را در اندام های مختلف این ماهی به خصوص کبد، کلیه و عضله فراهم آورده است. درپژوهشحاضر، میزان تجمع سرب در عضله ماهی کپور معمولی(Cyprinus carpio) و آب تالاب چغاخور مورد بررسیقرارگرفت. بدین منظور، تعداد45 نمونه کپورمعمولی توسط تور صیادی به همراه 45 نمونه آب در سه ایستگاه در تابستان و بهار 1395هر 15 روز یک بار، نمونه برداری گردید. پساز تعیین سن، جنس و وزن هر نمونه ماهی و اندازه گیری پارامترهای فیزیکی شیمیایی آب، میزان فلز سرب در هر نمونه آب و ماهی بعد از عصاره گیری، با استفادهازدستگاه اسپکترومتریجذباتمی کورهگرافیتی مورد اندازه گیری قرار گرفت.نتایج نشان داد باقی مانده سرب در عضله ماهی کپور 0/2 میلی گرم بر کیلوگرم است که از میزان استاندارد سازمان بهداشت جهانی (0/5 میلی گرم بر کیلوگرم) پایین تر است ولی با افزایش میزان مصرف کودها و سموم شیمیایی احتمال دارد به تدریج میزان آلودگی افزایش یافته و به درجه خطر برسد. وجود فعالیت های کشاورزی گسترده درحاشیه تالاب، از عوامل ورود پساب ناشی از کودها و سموم کشاورزی است که حیات آبزیان را تحت تاثیر قرار داده است.