ارزیابی خطر فشار دام در استان خوزستان، ایران

چرای بیش از حد، تخریب خاک و پوشش گیاهی در مراتع را افزایش می دهد. در این مطالعه ارزیابی فشار دام در منابع طبیعی استان خوزستان، که در جنوب غربی ایران واقع شده است با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و یک مدل انجام شد. بدین منظور از مدل فائو-یونپ که بر اساس نسبت ظرفیت برد بالقوه منطقه به تراکم فعلی جمعیت دام ، فشار دام را بررسی می نماید استفاده شد. با این حال، به منظور دستیابی به ارزیابی بهتر فشار دام با توجه به شرایط واقعی منطقه اصلاحاتی روی این مدل صورت گرفت. پارامترهایی که برای اصلاح روش استفاده شد عبارتند از: پارامترهای توپوگرافی و محلی. پارامترهای محلی شامل مصرف سالانه واحد دامی در منطقه مورد مطالعه، وابستگی هر دام به مرتع، تعداد واحد دامی برای هر حیوان و نقشه کاربری اراضی بودند. نقشه خطر فشار دام پس از همپوشانی و محاسبه پارامترهای مختلف درGIS تهیه شد. با توجه به نتایج، کلاس خطر شدید و بسیار شدید حدود 70 درصد از منابع طبیعی در منطقه مورد مطالعه را شامل می شود. طبقات با شدت خطر بالا بیشتر در مناطق غرب، مرکز تا جنوب شرق منطقه مورد مطالعه مشاهده شد. این مسئله به دلیل پتانسیل کم مراتع طبیعی در رشد کافی علوفه و همچنین وجود تعداد زیادی از دام در این مناطق می باشد.