رشد، شاخص عملکرد و فتوسنتز فلفل دلمه ای رشدیافته در ورمی-کمپوست تلقیح شده با Arbuscular mycorrhiza

هدف اصلی این پژوهش بررسی اثرات غلظت های قارچ مایکوریز(Arbuscular mycorrhiza) و محیط کشت های مختلف در فاکتورهای رشد، صفات فتوسنتز و عملکرد فلفل دلمه ای تحت شرایط گلخانه ای بود. این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از 3 محیط کشت، پرلایت(PR) و کوکوپیت(Co) با نسبت حجمی 50 به 50 (C)، نسبت حجمی 25 پرلایت به 50 کوکوپیت و 25 ورمی کمپوست(V)،(V25)و نسبت حجمی 25 پرلایت به 25 کوکوپیت به 50 ورمی کمپوست(V50) و سه سطح مایکوریز(گیاه بدون مایکوریز(M0)، مایکوریز با 1000 (M1)و 2000 (M2) اسپور و سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که تلقیح مایکوریز و مخلوط ورمی کمپوست وزن تر ریشه و شاخه را افزایش داد. تلقیح مایکوریز با 2000 اسپور به طور معنی داری حجم ریشه را در تیمار C+V50 و C+V25 افزایش داد. برداشت میوه با M2 نسبت به M1 در C+V25 و V50 سریعتر بود. عملکرد میوه با تلقیح 2000 اسپور مایکوریز در محیط کشت V25 و C+V50 افزایش داشت. وابستگی مایکوریز با کاهش کاربرد ورمی کمپوست کاهش یافت و بیشترین وابستگی ورمی کمپوست در گیاهان بدون تلقیح مایکوریز بود. هر دو سطح مایکوریز تلقیح شده شاخص کلروفیل را افزایش داد و بیشترین افزایش با تلقیح M1 در تیمارهای C و C+V50 بود. M1 به میزان قابل توجهی سرعت فتوسنتز را در V25 C+ افزایش داد و سرعت فتوسنتز در سایر محیط ها اختلاف معنی دار نداشت. میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم توسط تلقیح مایکوریز در تیمارهای با ورمی کمپوست بالا نسبت به بقیه تیمار ها افزایش یافت.