بررسی فراوانی دلیریوم و عوامل مرتبط با آن بعد از جراحی مفصل لگن

اختلال شناختی دلیریوم یکی از شایع ترین تشخیص های نورولوژیک در بیماران تحت عمل جراحی لگن می باشد که طی مدت کوتاهی بروز می کند و تشخیص زودرس آن موجب تسریع در درمان می شود. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی و تعیین عوامل موثر بر بروز دلیربوم در بیماران تحت عمل جراحی لگن انجام گرفت. این مطالعه یک مطالعه تحلیلی می باشد. جامعه مورد مطالعه بیماران بالای 60 سال تحت جراحی لگن بستری در بخش ارتوپدی بیمارستان های رشت بودند.  نمونه ها (252 نفر) با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های دموگرافیک و آزمون توصیف وضعیت روانی DSM-IV بود. بیماران قبل از عمل و 6، 24، 48 و 72 ساعت بعد از عمل و هنگام ترخیص توسط پژوهشگر ارزیابی و وضعیت شناختی آن ها سنجیده شد. یافته ها نشان داد که از 252 بیمار مورد بررسی 67 نفر (6/26 درصد) مرد و 185 نفر (4/73 درصد) زن بودند. میانگین کلی سن بیماران33/7±90/72 سال بود و 69 درصد متاهل بودند. شیوع کلی دلیریوم 3/18 درصد بود و نتایج حاصل از مدل سازی رگرسیون لجستیک دو وجهی نشان داد که سابقه مصرف سیگار و داروهای روان پزشکی (001/0< P) و نوع بیهوشی (05/0< P) با بروز دلیریوم ارتباط معنی داری دارد. داده های این مطالعه بیانگر شیوع به نسبت بالای دلیریوم در بیماران تحت جراحی لگن می باشد، بنابراین توجه و کنترل عوامل موثر بر دلیریوم قبل از عمل جراحی و ارزیابی روتین بلافاصله بعد از جراحی می تواند در کاهش بروز دلیریوم بسیار مفید باشد.