اخلاق و مشارکت در حفظ منابع طبیعی

مشارکت مردم در تصمیم های پیرامون منابع طبیعی به عنوان آسان ترین راهکار حفظ این منابع است. به نظر می رسد برخورداری ‏انسان ها از اخلاق حفاظت از منابع طبیعی بر مشارکت آنان در حفظ این منابع اثرگذار است. پژوهش پیمایشی حاضر با هدف بررسی رابطه ‏اخلاق حفاظت از منابع طبیعی با مشارکت در پروژه احیای اراضی جنگلی تخریب یافته انجام شده است. ‏ این تحقیق توصیفی- پیمایشی و جمعیت مورد مطالعه شامل تمامی روستاییان مشارکت کننده در پروژه در 58 روستای شهرستان ‏ریگان در دو بخش مرکزی و گنبکی به تعداد 1600 نفر بودند که 360 نفر از آنان با روش نمونه گیری خوشه ایبرای بررسی انتخاب ‏شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه بود. آزمون های آماری مورد استفاده شامل ضریب همبستگی اسپیرمن و تحلیل رگرسیون چندگانه ‏بود. داده ها با نرم افزار ‏spss‏ تحلیل شدند.‏ اکثر مشارکت کنندگان در پروژه دارای اخلاق حفاظت از منابع طبیعی قوی هستند. ادراک از پیامدهای تخریب اراضی جنگلی، ‏مساحت اراضی کشاورزی، تعداد دام، تعداد اعضای خانواده، تعداد مسافرت به شهر و ارتباط با مروج دارای رابطه مثبت و معنی دار با مشارکت ‏در پروژه احیای اراضی جنگلی تخریب یافته می باشد. اخلاق حفاظت از منابع طبیعی دارای رابطه مثبت و معنی دار با مشارکت در پروژه احیای ‏اراضی جنگلی تخریب یافته می باشد. ‏ برخورداری روستاییان از اخلاق حفاظت از منابع طبیعی با مشارکت آنان در حفظ منابع طبیعی ارتباط دارد. بنابراین، تدوین ‏محتوای دوره های آموزشی پروژه با تاکید بر تقویت اخلاق حفاظت از منابع طبیعی مورد توصیه است. ‏