رابطه اعتماد و سکوت در بهبود فضای اخلاقی کار: نقش میانجی حمایت سازمانی

در چند سال اخیر،‎ ‎محققان‎ ‎رابطه‎ ‎بین‎ ‎گرایش های‎ ‎کاری کارکنان را با سکوت سازمانی مورد بررسی قرار داده‏اند؛ اما، آنچه که تا کنون ‏مورد تحلیل قرار نگرفته نقش میانجی متغیر حمایت سازمانی در رابطه بین اعتماد و سکوت در دانشگاه ها به منظور بهبود فضای اخلاقی کار ‏می‎باشد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی حمایت سازمانی ادراک شده در رابطه بین اعتماد و سکوت در واحدهای ‏دانشگاه آزاد اسلامی استان مازندران انجام شد.‏ پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نوع توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری، شامل کلیه کارکنان واحدهای دانشگاه آزاد ‏اسلامی استان مازندران در سال 1394 به تعداد 1765 نفر می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، 231 نفر محاسبه شد. روش ‏نمونه‎گیری، تصادفی طبقه‏ای با تخصیص متناسب برای واحدهای دانشگاهی می باشد. داده ها از طریق سه پرسش نامه سکوت سازمانی، اعتماد ‏سازمانی و حمایت سازمانی ادراک شده جمع‎آوری گردید. برای تحلیل داده ها از آزمون ‏t‏ تک نمونه‎ای، تحلیل مسیر و معادلات ساختاری ‏استفاده شد.‏ نتایج‎ ‎نشان‎ ‎داد حمایت سازمانی ادراک شده بر سکوت سازمانی با ضریب مسیر در حالت تخمین ضرایب استاندارد (89/0- = β) ‏تاثیر مستقیم و منفی دارد . هم‎چنین با تایید نقش میانجی بودن حمایت سازمانی ادراک شده ، اعتماد سازمانی با ضریب مسیر تخمین ضرایب ‏استاندارد (56/0- = ‏β‏) بر متغیر سکوت سازمانی در دانشگاه ها اثر غیرمستقیم و منفی دارد. ‏ وجود فضای اعتماد در دانشگاه ها و مراکز آموزشی و همراهی آن با حمایت سازمانی در بین کارکنان دانش‎محور موجب شکست ‏سکوت می گردد و بدین ترتیب، فضای اخلاقی در دانشگاه ها را بهبود خواهد بخشید. ‏
ر