محدودیت های موثر بر رفتار سازگاری کشاورزان با کم آبی (مورد مطالعه: شهرستان شوشتر)

تغییرات آب و هوایی تهدیدی برای امنیت آب، منابع آبی و دسترسی به آب هاست و از این رو یکی از تهدیدات عمده بخش کشاورزی تلقی می شود. کشاورزان توانایی متفاوتی برای اجرای استراتژی های سازگاری دارند و هزینه های مالی و غیر مالی بر رفتار انسان تاثیر می گذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل محدودکننده موثر بر رفتار سازگاری کشاورزان شهرستان شوشتر در مواجهه با تغییرات آب و هوایی انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کشاورزان شهرستان شوشتر بودند که 251 نفر از آن ها بر اساس جدول بارتلت به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای انتخاب نمونه مورد مطالعه از روش نمونه گیری تصادفی متناسب بهره گرفته شد. ابزار گرد آوری اطلاعات، پرسشنامه ای محقق ساخت بود که روایی صوری آن توسط متخصصان تایید و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ بررسی شد (73/0-43/0). نتایج نشان داد متغیرهای خطر درک شده و خودکارآمدی تاثیر مستقیم، مثبت و معنا داری بر حفاظت از خود داشته اند. همچنین حفاظت از خود، تاثیر مستقیم مثبت و معنا داری بر متغیر رفتار سازگاری داشت. می توان استدلال کرد متغیرهای درک خطر و خودکارآمدی تاثیر غیر مستقیم معنا داری نیز بر رفتار سازگاری کشاورزان دارند. در مجموع مدل پیشنهادی تحقیق توانسته است 35 درصد از تغییر پذیری متغیر رفتار سازگاری را تبیین کند. بر اساس یافته ها افزایش آگاهی و اطلاعات کشاورزان در زمینه شدت خطرات و آسیب های کم آبی، روش های سازگاری به منظور آشنایی با سهولت اجرای روش ها و در نتیجه افزایش خودکارآمدی افراد می تواند بروز رفتار سازگاری را بهبود بخشد. .