تاثیر شیاف پروژسترون واژینال در پیشگیری از زایمان زودرس

زایمان پیش از موعد از علل اصلی مرگ ومیر نوزادی در سطح جهان محسوب می شود، لذا پیشگیری از زایمان زودرس از اهداف اصلی مراقبت های مامایی است. مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر شیاف پروژسترون واژینال در پیشگیری از زایمان زودرس انجام شد. در این کار آزمایی بالینی تصادفی 200 زن باردار تک قلو با سن حاملگی 34-24 هفته با تشخیص زایمان زودرس تحت درمان با سولفات منیزیم وریدی و کورتیکو استروئید قرار گرفتند. در گروه مداخله (100 نفر) علاوه بر داروهای فوق،200 میلی گرم شیاف پروژسترون در شروع درمان و سپس هر 12 ساعت تا از بین رفتن انقباضات رحمی تجویز گردید و پس از توکولیز موفق شیاف پروزسترون تا پایان 34 هفتگی ادامه داده شد. نتایج مامایی شامل فاصله زمانی بین شروع توکولیز تا از بین رفتن انقباضات رحمی، فاصله زمانی تا وقوع زایمان، سن بارداری در زمان زایمان و پیامدهای نوزادی در دو گروه ثبت گردید. میانگین فاصله زمانی بین شروع توکولیز تا از بین رفتن انقباضات رحمی در گروه کنترل 3.78±6.33 ساعت و در گروه مداخله 3.07±6.72 ساعت بود (0.432=p). فاصله بین توکولیز موفق تا وقوع زایمان در دو گروه به ترتیب 21.9±35.1 و 1/25±7/36 روزبود (0.634=p). از نظر سن بارداری در هنگام زایمان و پیامدهای نوزادی بین دوگروه اختلاف معنی داری دیده نشد. هر چند مورتالیتی نوزادی در گروه کنترل دو برابر گروه مداخله بود ولی این اختلاف معنی دارنبود (0.194=p). مطالعه حاضر نشان داد تجویز شیاف پروژسترون واژینال تاثیری در پیشگیری از زایمان زودرس ندارد.