تحلیل پدیده حیوان آزاری در فقه امامیه و حقوق ایران

یکی از مظاهر خلقت خداوند متعال که نقشی مهم و درخور توجه در نظام طبیعت و زندگی بشری دارد حیوان می باشد. فرموده خداوند متعال است که به پاس نعمت های ارزانی داشته او را شکرگذار بود نه ناسپاس. از جمله نعماتی که برای انسانها قرارداده آن است که وی را اشرف مخلوقات آفریده و آنچه در آسمانها و زمین وجود دارد به تسخیرش درآورده است. شایسته اشرف مخلوقات نیست که ناسپاسی کند و از قدرتی که خداوند به او ودیعه داده ، استفاده نابجا نماید. اما در عصر حاضر همگام با تحولات همه جانبه در زمینه های علمی و فناوری و... سوء استفاده از محیط زیست و حیوانات سرعت چشمگیری داشته است. از جمله نمونه های این استفاده نابه جا پدیده حیوان آزاری می باشد. لذا بعد از بررسی مبانی اولیه و جایگاه حقوق حیوانات در شرع مقدس اسلام و همچنین قوانین داخلی کشور ، به این سوالات پاسخ داده خواهد شد که اولا حکم حیوان آزاری از منظر شرعی چیست؟ ثانیا آیا در قانون داخلی پدیده حیوان آزاری جرم انگاری شده است؟ در پاسخ می توان گفت  از نگاه شرعی ، این پدیده مورد نهی قرار گرفته و مشمول حکم حرمت می شود اما در حقوق داخلی ایران برای پدیده حیوان آزاری جرم انگاری لازم که بتواند بازدارنده واقع گردد، صورت نگرفته است.