ارث خیار در فقه امامیه و حقوق ایران بارویکردی انتقادی به ماده 445

چکیدهخیار یکی از حقوق شخص است که بر اساس مبانی قرآنی، روایی و اجماع فقی هان پس از مرگ وی به ورثه او منتقل می شود. قانون مدنی در ماده 445 اصل انتقال خیار به ورثه را پذیرفته است. بااین وجود در این قانون، راهکاری برای نحوه اعمال خیار در فرض تعدد ورثه، ارائه نشده است. قدر متیقن این است که در فرض توافق تمامی ورثه بر اعمال یا اسقاط حق خیار، بر اساس توافق ایشان رفتار می شود اما در فرض حصول اختلاف، در بین فقها و حقوق دانان دیدگاه های متعددی در خصوص نحوه اعمال خیار، وجود دارد. این دیدگاه ها عبارت اند از؛ نظریه استقلالی بودن حق هریک از ورثه، نظریه حق مستقل داشتن هریک از ورثه در حصه خود، نظریه عام بدلی بودن حق خیار و نظریه جمعی بودن (عموم مجموعی). در پژوهش حاضر پس از نقد و بررسی نظریات مطرح شده، نظریه چهارم به عنوان راه حل نهایی فقهی و حقوقی مسئله برگزیده شده و پیشنهاد اصلاح ماده 445 قانون مدنی ارائه شده است.