مبنای مسئولیت مدنی بهره بردار پایانه در کنوانسیون مسئولیت مدنی بهره بردار پایانه های حمل و نقل بین المللی کالا و مقایسه آن با حقوق دریایی ایران

در این مقاله، مبنای مسئولیت مدنی بهره بردار پایانه های حمل و نقل کالا در کنوانسیون 1991 سازمان ملل متحد و حقوق دریایی ایران بررسی و مقایسه شده است. ابتدا مشخص گردیده که در کنوانسیوان مذکور، مبنای مسئولیت بهره بردار پایانه «فرض تقصیر» و در مقررات حقوقی دریایی ایران «فرض مسئولیت» پیش بینی شده است. در هر دو مقررات موضوع این مقاله، زیان دیده لازم نیست تقصیر بهره بردار پایانه را ثابت کند، بلکه صرفا با اثبات ورود ضرر؛ مسئولیت و تقصیر بهره بردار پایانه به عنوان فرض قانونی، مفروض و در نتیجه، مسئولیت آنان در جبران ضرر ثابت می گردد و بر اساس فرض مسئولیت، بهره بردار پایانه مجبور می گردند که جهت رهایی از مسئولیت، علت حادثه و زیان وارده به کالا را تعیین و اثبات نماید. در ادامه، ماهیت حقوقی تعهد بهره بردار پایانه حمل و نقل کالا مبتنی بر تحویل سالم کالا بررسی شده و مشخص گردیده در مقررات کنوانسیون 1991 تعهد بهره بردار تعهد به وسیله و در مقررات داخلی حقوق ایران، این تعهد از نوع تعهد به نتیجه است. در پایان این مقاله مسئولیت بهره بردار پایانه، ناشی از فعل غیر (مستخدمین و نمایندگان آنان) و مبنای این مسئولیت بررسی شده است.