شناسایی مهمترین فاکتورهای تفاوتهای نژادی در ابعاد آنتروپومتری کارگران ایرانی با استفاده از درخت تصمیم گیری

آنتروپومتری بعنوان یکی از شاخه های فیزیکال آنتروپولوژی از جمله مهمترین حیطه های ارگونومی است که به اندازه گیری ابعاد و ویژگی های بدن انسان (طول، وزن، حجم اندام ها، فضای حرکتی و زوایای حرکتی هر یک از این ابعاد) می پردازد. این داده ها برای تعیین شکل و اندازه ابزار و وسایل، مورد استفاده افراد در محیط کار قرار می گیرد، تا وسایل، ابزارآلات و ایستگاه کاری متناسب با ابعاد بدنی شاغلین به جهت افزایش بازده و بهره وری طراحی و ساخته شود. همچنین این داده ها می تواند در انتخاب افراد برای مشاغل و همسان کردن توانمندی هر فرد با انرژی مورد نیاز شغل محوله استفاده شود. بنابراین اندازه گیری دقیق ابعاد بدنی و بروز کردن داده ها در قالب بانک های اطلاعاتی تن سنجی (آنتروپومتری)، ضروری است. اگرچه این بانک های اطلاعاتی پایه و اساس طراحی ارگونومیکی محیط های کاری و محصولات تولیدی می باشند. اما انبوه داده های جمع آوری شده از ابعاد بدنی و تبدیل آنها به دانش، استفاده از روش های نوین را ضروری نموده است. داده کاوی یکی از روش های نوین بوده که در فضای مدیریت دانش در به دست آوردن اطلاعات نهان به کار گرفته شده و توانایی جداسازی بخش مفید اطلاعات و انجام پردازش یکسان روی داده ها را دارد. لذا مطالعه حاضر جهت شناسایی مهمترین فاکتورهای تفاوتهای نژادی در ابعاد آنتروپومتری کارگران ایرانی با استفاده از درخت تصمیم گیری طراحی و اجرا گردید.  پژوهش حاضر به عنوان یک بررسی متدولوژیک در زمینه داده کاوی و استفاده از روش های دسته بندی (درخت تصمیم) قابل طرح می باشد. در پژوهش حاضر، داده های خام جمع آوری شده بدنی مشتمل بر 37 بعد از ابعاد 3720 نفر، (3000 مرد و 720 زن) در محدوده سنی60-20 ساله کارگر ایرانی در برگیرنده ی شش قوم، فارس، ترک، کرد، لر، بلوچ و عرب گردآوری و در مطالعه ای با استفاده از مدل درخت تصمیم برای شناسایی مهمترین فاکتورهای تفاوتهای نژادی در ابعاد آنتروپومتری بررسی شد. جهت تحلیل داده ها و اجرای الگوریتم های داده کاوی نیز از نرم افزار WEKA (نسخه 3.6.12) استفاده شد. براساس نتایج مطالعه در میان مردان، ارتفاع شانه نشسته، ارتفاع دید نشسته، طول آرنج-نوک انگشتان، پهنای شانه بین دو زائده آکرومیون، عرض پا و طول سر به ترتیب از عامل های متمایزکننده در دسته بندی و ایجاد تفاوت های نژادی در گروه های مورد مطالعه بودند. درحالیکه در میان زنان عامل های پهنای صورت، پهنای شانه بین دو زائده آکرومیون و طول آرنج-نوک انگشتان از عامل های متمایزکننده در دسته بندی و باعث تفاوت های نژادی می باشند. نتایج مطالعه حاضر می تواند تاکید مجددی بر سودمندی بکارگیری روش درخت تصمیم برای بررسی تداخلات بین متغیرهای پیشگویی کننده باشد که می توان در آن با ترکیب تنوع گره ها در ساختار کلی، مهمترین عوامل تعیین کننده نژادی را شناسایی نمود. با در نظر گرفتن هدف مطالعه حاضر و نتایج حاصل از درخت تصمیم، می توان نتیجه گرفت که فارغ از نژاد، عامل های تمایزکننده در مردان مربوط به عامل های تن سنجی (هیکل) و در زنان مربوط به عامل های تن سنجی صورت(زیبایی) می باشند. براساس نتایج بدست آمده، که عوامل متمایز کننده در مردان و زنان جامعه ایرانی متفاوت از هم بوده، لذا این نتایج بدست آمده می تواند علاوه برکاربرد در صنایع تولیدی و طراحی، در موارد دیگری همچون تشخیص هویت در پزشکی قانونی، ساخت محصولات ارتوپدی نیز کاربرد داشته باشد.