مقایسه ی آزمایشگاهی سه روش مختلف تهیه ی آکریل دنچر در چسبندگی و کلونیزاسیون کاندیدا آلبیکانس

کاندیدیازیس، شایع ترین عفونت قارچی حفره ی دهان است که اغلب توسط کاندیدا آلبیکانس ایجاد می شود. از آنجایی که حضور میکروارگانیسم های فرصت طلبی چون کاندیدا آلبیکانس و چسبندگی آنها به بیس دنچر در دهان و بروز استوماتیت ناشی از دنچر، از شایع ترین بیماری های ناشی از دنچر کامل و پارسیل می باشد، در این مطالعه، مقایسه ی آزمایشگاهی سه روش مختلف تهیه ی آکریل بیس دنچر در چسبندگی و کلونیزاسیون کاندیدا آلبیکانس انجام گرفت. در این مطالعه ی تجربی- آزمایشگاهی، 60 مکعب با ابعاد 10×10×10 میلی متر از جنس رزین آکریلی (Ivoclar Vivadent_ Liechtenstein) با سه روش تهیه ی سرماسخت، گرماسخت و مولد تزریقی آماده و کاملا پالیش شدند. سوسپانسیون مخمری روی سطح بلوک های رزینی برای مدت 40 دقیقه انکوبه شد. سپس با 1 میلی لیتر سرم فیزیولوژی استریل شسته و 20 میکرولیتر از محلول حاصل بر روی پلیت سابروز دکستروز آگار کشت داده شد. تعداد کلنی ها بعد از 24 ساعت و 48 ساعت شمارش شدند. برای زمان های 60 و 120 دقیقه هم به همین ترتیب عمل شد. داده ها با نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 20 و آزمون های آماری آنالیز واریانس دوطرفه و تی زوجی تجزیه و تحلیل شدند (α = 0/05). نتایج رشد مخمر هم در روش تهیه ی آکریل (p value = 0/001) و هم مدت زمان مجاورت قارچ و آکریل (p value < 0/001) معنی دار بود. کم ترین میزان کلنی در روش سرماسخت دیده شد. در هر سه نوع روش ساخت آکریل، مدت زمان مجاورت آکریل و قارچ، میانگین تعداد کلنی کاندیدا آلبیکانس در کشت 48 ساعته، به طور معنی داری بیشتر از کشت 24 ساعت بود (p value < 0/001). روش تهیه ی آکریل بر روی چسبندگی و کلونیزاسیون کاندیدا آلبیکانس موثر می باشد و با توجه به میزان کمتر کلونیزاسیون در آکریل سرماسخت بهتر است از این نوع آکریل، به خصوص برای افرادی که مستعد عفونت هستند یا افرادی که بهداشت ضعیفی دارند، استفاده شود.