بررسی اثربخشی ممانتین در همراهی با ریتالین بر شدت علایم بیش فعالی و نقص توجه در کودکان

اختلال بیش فعالی و نقص توجه یک اختلال روان پزشکی شایع در کودکان است و توجه به داروهایی که در این اختلال مورد استفاده قرار می گیرند حائز اهمیت است. این مطالعه اثربخشی ریتالین به تنهایی با ممانتین اضافه شده به ریتالین بر شدت علائم اختلال بیش فعالی و نقص توجه در کودکان را بررسی می کند. این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی می باشد. تعداد 76 بیمار دارای ملاک های تشخیصی اختلال بیش فعالی و نقص توجه از کودکان 7 تا 12 سال از طریق مصاحبه تشخیصی بر اساس DSM-V در دو گروه کنترل و آزمایش انتخاب شدند. ابتدا هر دو گروه پرسش نامه ارزیابی شدت علایم کانرز والدین را تکمیل کرده، سپس برای بیماران گروه کنترل ریتالین و برای گروه آزمایش همراه با ریتالین داروی ممانتین برای یک ماه تجویز شد. سپس دو گروه مجددا پرسش نامه را تکمیل کرده و از نظر اثربخشی داروها مقایسه شدند.  این تحقیق در کمیته اخلاق پژوهش دانشگاه علوم پزشکی اراک با کد 139510 تصویب گردید و در مرکز ثبت کارآزمایی بالینی با کد IRCT2016080829268N1 به ثبت رسید. در مقایسه دو گروه بعد از مصرف داروها با توجه به مقدار p این آزمون که برابر با 324/0 و بیشتر از 05/0 است تفاوت معنی داری مشاهده نشد، ولی مقیاس شدت علایم در هر گروه، قبل و بعد از مصرف داروها تفاوت معنی داری داشت. علی رغم آن که شدت علایم بیش فعالی کاهش یافت، تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد و ممانتین اضافه شده به ریتالین در مقایسه با ریتالین اثر ویژه ای بر روی کاهش شدت علایم نداشت. می توان نتیجه گرفت که احتمالا ریتالین اثر بارزی در کاهش علایم داشته است.