نقش گیرنده های استروژنی هسته پاراژیگانتوسلولاریس کناری در اثر ضددردی 17 بتا-استرادیول در طی فاز پرواستروس چرخه فحلی موش های صحرایی ماده

تزریق 17-بتا استرادیول به داخل هسته پاراژیگانتوسلولاریس کناری (LPGi) موش های صحرایی نر و ماده اوارکتومی شده، اثر ضددردی قوی را بر روی درد التهابی تولید می کند که احتمالا به وسیله گیرنده های استروژنی این هسته وساطت می شود. هدف از این پژوهش، بررسی نقش گیرنده های استروژنی هسته LPGi در تعدیل درد ناشی از 17بتا-استرادیول در طی فاز پرواستروس موش های صحرایی ماده می باشد. در این مطالعه از موش های صحرایی ماده نژاد ویستار در محدوده وزنی 200 تا 270 گرم استفاده شد. برای بررسی اثر تزریق 17 بتا-استرادیول به داخل هسته LPGi در تعدیل درد التهابی حاد، پس از ورود حیوان به فاز پرواستروس، کانول گذاری این هسته انجام شد. پس از ورود دوباره حیوان به فاز پرواستروس، داروها تزریق شد و 15 دقیقه بعد فرمالین به پنجه پای چپ حیوان تزریق شد. سپس رفتار تکان دادن پای ملتهب ناشی از فرمالین به مدت 60 دقیقه ثبت شد. این مطالعه با کد اخلاق IR.TBZMED.VCR.REC.1397.385 به تصویب کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی تبریز رسیده است. نتایج این مطالعه نشان داد که در طی فاز پرواستروس، تزریق 17بتا- استرادیول به داخل هسته ی LPGi رفتار تکان دادن پای ملتهب را در فاز اول (01/0> p) و فاز دوم (001/0> p) آزمون فرمالین به طور معنی داری کاهش داد. پیش تیمار هسته ی LPGi با آنتاگونیست گیرنده های استروژنی (ICI182, 780) اثر بی دردی القا شده با 17بتا- استرادیول را خنثی نمود. نتایج نشان داد که تزریق 17بتا- استرادیول به هسته ی LPGi در فاز پرواستروس، بی دردی قوی را بر روی درد التهابی القا می کند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که احتمالا اثر ضددردی 17بتا- استرادیول از طریق گیرنده های استروژنی میانجی گری می شود.