بررسی میزان بقای یک، سه و پنج ساله در بیماران مبتلا به سرطان کولون در استان همدان از سال 1382 تا 1396

سرطان کولون یکی از شایع ترینسرطان های دستگاه گوارش است. این سرطان در بین سرطان ها سومین امار مرگ را دارد؛ هدف این مطالعه براورد بقا و تعیین عوامل موثربر بقایبیماران سرطان کولون است. در این تحقیق از اطلاعات 193 بیمار مبتلا به سرطان کولونمراجعه کننده به کلینیک امام خمینی همدان طی سال های1382 تا 1396 در قالب یک مطالعه کوهورت گذشته نگر استفاده شد. پیگیری تمام بیماران از طریق مراجعه دوره ای و تماس تلفنی تا سال 96 انجام شد. برای براورد بقای بیماران از روشکاپلان مایر استفاده شد،همچنین اثر عوامل پیش آگهی دهنده بر بقا توسط مدل رگرسیون کاکس به‎دست آمد. نرم افزارمورداستفاده برای تجزیه و تحلیل داده هاSTATA نسخه 11 و سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. میانگین سنی بیماران در زمان تشخیص 9/12±09/57 سال بود. احتمال بقای 1، 3 و 5 ساله کل بیماران به ترتیب 82/0، 61/0 و 48/0 بود. همچنین متغیر مرحله سرطان در مدل کاکس تعیین کنندهمدت زمان بقای بیماران بود. بر اساس مدل کاکس تنها مرحله سرطان بر زمان بقای بیماران مبتلا بهسرطان کولون این مطالعه تاثیرگذار بود.لذا تشخیص به موقع بیماری باعث پیشگیری از پیشرفت بیماری همچنین افزایش مدت زمان بقای افراد بیمار، به ویژه در سنین بالا می گردد.