ارزیابی مقایسه نتایج کلینیکی تخمک های تیمار شده با یونومایسین و کلرید استرانسیوم در زوجین نابارور با شکست قبلی ICSI

عوامل متعددی در شکست لقاح پس از تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی (ICSI) دخیل است که می توان به فاکتورهای اسپرمی یا تخمکی و یا هر دو اشاره نمود. شکست در فعال شدن تخمک، مهم ترین عامل شکست لقاح بعد از ICSI در نظر گرفته شده است. برای غلبه بر این نقص، تکنیک فعال سازی مصنوعی تخمک (AOA)  پس ازICSI  معرفی شده است. معمولا یونومایسین و کلرید استرانسیوم به عنوان کارآیی ترین عوامل فعال سازی تخمک در کلینیک استفاده می شود. در این مطالعه، برای اولین بار، نتایج کلینیکی یونومایسین و کلرید استرانسیوم در تخمک های خواهری زوج هایی که قبلا با شکست لقاح پس از ICSI مواجه بودند، مقایسه شد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 14 زوج با فاکتور ناباروری مردانه و شکست قبلی در لقاح پس از ICSI، وارد این مطالعه شدند. تخمک های همسرشان به دو گروه تقسیم شدند. نیمی از تخمک ها با یونومایسین و نیمی دیگر با کلرید استرانسیوم تیمار شدند. سپس میزان لقاح پس از ICSI، کیفیت جنین و وضعیت حاملگی در این گروه ها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 و آزمون های آماری Paired sample t-test و chi-square مقایسه گردید.
میزان لقاح درتخمک هایی که با استفاده از کلرید استرانسیوم فعال سازی شده بودند به طور معنی داری بیشتر از تخمک های فعال سازی شده با یونومایسین بود (0001/0P<). اگرچه میزان حاملگی در گروه کلرید استرانسیوم به طور غیرمعنی داری بالاتر از گروه یونومایسین بود  (387/0P=)، ولی میزان کیفیت جنین (924/0P=) بین دو گروه مشابه بود.
در افراد با شکست قبلی لقاح پس از ICSI، استفاده از کلرید استرانسیوم جهت فعال سازی مصنوعی تخمک، پیشنهاد می شود.