اثر تمرین تناوبی شدید و تداومی استقامتی بر بیان ژن های TRF2 و TERT بافت قلب موش های صحرایی نر پیر

سن بزرگ ترین عامل خطر بیماری های قلبی - عروقی است که با کوتاه شدن طول تلومر همراه می شود و این در حالی است که فعالیت های ورزشی می توانند نقش مفیدی را در حفظ طول تلومر ایفا کنند. TRF2 و TERT به عنوان ژن های درگیر در مجموعه تلومریک در قلب نیز از پیری تاثیر می پذیرند و با کاهش بیان همراه می شوند که در نتیجه طول تلومر کاهش می یابد. کاهش طول تلومر نیز با افزایش مرگ سلول های قلب و بیماری های قلبی همراه می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین تناوبی شدید و تداومی استقامتی بر بیان ژن های TRF2 و TERT بافت قلب موش های صحرایی نر پیر انجام شد. در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با سن 88 تا 96 هفته ای و میانگین وزنی 12±363گرم به مدت 6 هفته در گروه های کنترل، تمرین تداومی استقامتی (5 جلسه در هفته، شدت 60 تا 70 درصد بیشینه) و تمرین تناوبی شدید (5 جلسه در هفته، تکرار اینتروال با شدت بالا 80 درصد بیشینه در هفته اول و دوم و 90 درصد در هفته سوم و سپس 100 درصد سرعت بیشینه تا پایان تمرین) تقسیم شدند. بیان ژن های TRF2 و TERT به وسیله تکنیک Real time - PCR سنجش و پس از کمی سازی مقادیر بیان ژن با استفاده از فرمول پافل مورد بررسی قرار گرفت. بیان ژن TRF2 گروه های تناوبی شدید و تداومی در مقایسه با گروه کنترل افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05). همچنین در بیان ژن TERT گروه های مورد مطالعه در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت و این افزایش از نظر آماری معنی دار نبود. به نظر می رسد شش هفته تمرین تناوبی شدید و تداومی استقامتی بتواند رشد و طول عمر سلول های قلبی را به وسیله حفظ طول تلوم از طریق افزایش ژن TRF2 تنظیم کند.