بررسی رابطه شاخص تنوع و تفرق خاک ها با تکامل خاک در اقلیم نیمه خشک استان چهارمحال و بختیاری

زمین نماها مجموعه ای از واحدهای اراضی متفاوت با اندازه، شکل و آرایش مکانی هستند که دائم تحت تاثیر وقایع طبیعی و فعالیت‏های انسانی قرار دارند. لزوم درک پویایی و نایکنواختی زمین نماها و تغییرات محیطی اهمیت بسزایی دارد. به منظور آنالیز کمی و تفسیر عامل های موثر بر تغییرات محیط و تنوع اراضی، شاخص های تنوع برای تحلیل زیست بوم ها استفاده می شود. در این مطالعه، روابط بین تکامل خاک و واحدهای ژئومورفیک با استفاده از بررسی شاخص های تفرق و تنوع خاک در بخشی از اراضی نیمه خشک استان چهارمحال و بختیاری مورد مطالعه قرار گرفت. در محدوده مورد مطالعه سه رده مالی سولز، اینسپتی سولز و انتی سولز شناسایی شده است. تکامل خاک در منطقه مورد مطالعه بیشتر تحت تاثیر پستی و بلندی، مواد مادری و همچنین در برخی از مناطق سطح آب زیرزمینی است به نحوی که در مناطق با توپوگرافی زیاد تکامل حداقل و در مناطق مسطح و نسبتا پایدار خاک های متکامل مشاهده شده است و تاثیر واحدهای ژئومورفیک به وضوح مشخص است. شاخص های تنوع و تفرق با کاهش سطوح سلسله مراتب افزایش می یابند و روابط به دست آمده روابط غیرخطی هستند. رابطه مثبت و غیرخطی بین شاخص های تنوع و تفرق موید نظریه سیستم دینامیک غیرخطی در خاک های مورد مطالعه است.