اثر هشت هفته تمرین هوازی و مکمل یاری ویتامین D بر استئوکلسین و آلکالین فسفاتاز سرم موش های صحرایی مسموم شده با H2O2

پوکی استخوان یکی از انواع بیماری های استخوان است که عوامل متعددی چون استرس اکسیداتیو در ایجاد آن نقش دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر همزمان فعالیت بدنی هوازی و مکمل یاری ویتامین D بر استئوکلسین و آلکالین فسفاتاز سرم موش های صحرایی مسموم شده با H2O2 بود. 60 سر نر بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به 10 گروه شش سری شامل، (1) دریافت آب اکسیژنه (H2O2)؛ (2) دریافت آب اکسیژنه دو برابر؛ (3) آب اکسیژنه + ویتامینD؛ (4) آب اکسیژنه + تمرین هوازی؛ (5) آب اکسیژنه + ویتامین D + تمرین هوازی؛ (6) آب اکسیژنه دو برابر+ ویتامین D؛ (7) آب اکسیژنه دو برابر + تمرین هوازی؛ (8) آب اکسیژنه دو برابر + ویتامین D + تمرین هوازی؛ (9) شم (دی متیل سولفوکسید + نرمال سالین) و (10) کنترل تقسیم و به مدت 8 هفته تحت پروتکل مداخله قرار گرفتند. سطوح سرمی استئوکلسین و آلکالین فسفاتاز به روش الایزا اندازه گیری شدند. جهت بررسی تفاوت گروه های آب اکسیژنه، آب اکسیژنه دو برابر، شم و کنترل از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و جهت بررسی اثرات تعاملی تمرین هوازی و ویتامین D بر متغیر های تحقیق از آنالیز واریانس دو طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد (05/0≥p). هشت هفته تمرین هوازی و  ویتامین D اثر تعاملی بر کاهش معنی دار سطوح سرمی استئوکلسین موش های صحرایی مسموم شده با دوز 1 میلی مول بر کیلو گرم از وزن بدن موش های صحرایی داشت (001/0=p)؛ تمرین هوازی (006/0=p) موجب افزایش معنی داری سطوح سرمی استئوکلسین در مقایسه با گروه های بدون تمرین هوازی در موش های صحرایی مسموم شده با دوز 2 میلی مول بر کیلو گرم از وزن بدن شد. به نظر می رسد تمرین و مکمل یاری ویتامین D موجب بهبود نشانگران تشکیل استخوان می گردد. با این وجود با توجه به معنی دار نبودن تاثیر آب اکسیژنه بر متغیر های تحقیق انجام پژوهش های بیشتر ضروری به نظر می رسد.