تاثیر 12 هفته تمرین هوازی با و بدون محدودیت غذایی بر SIRT3، PGC1-α و SOD2 عضله نعلی موش های صحرایی نر

به تازگی تاثیر هم افزایی محدودیت غذایی (DR) بر سازگاری های ناشی از تمرینات ورزشی توجه محققان را به خود جلب کرده است. از این رو، هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر 12 هفته تمرین هوازی (AT) همراه با محدودیت غذایی بر میزان بیان ژن پروتئین های SIRT3، PGC1-α و SOD2 بافت عضله نعلی موش های صحرایی نر بود. این مطالعه در قالب یک طرح تجربی چند گروهی با گروه های کنترل (مدل حیوانی) به مدت 12 هفته روی 40 سر موش صحرایی نر سه ماهه انجام شد. آزمودنی ها به شکل تصادفی در چهار گروه همگن کنترل (9سر=Con)، محدودیت غذایی (10سر=DR)، تمرین ورزشی (8سر=T) و تمرین ورزشی+محدودیت غذایی (8سر=T+DR) جایگزین شدند. تمامی موش های صحرایی، پس از آخرین جلسه تمرین سه ماهه، جراحی و بخشی از بافت عضله نعلی آنها برای بررسی mRNA پروتئین های SIRT3، PGC-1α و SOD استخراج شد و روش RT-PCR مورد استفاده قرار گرفت. داده های حاصله توسط آزمون آنالیز واریانس دو راهه و در سطح معنی داری 05/0 تجزیه و تحلیل شدند. پس از اتمام پروتکل تحقیق در گروه T بیان پروتئین های SIRT3، PGC1-α و SOD به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود، در حالی که در گروه DR تنها بیان پروتئین SIRT3 به طور معنی داری افزایش یافته بود، همچنین میزان بیان پروتئین PGC1-α و SIRT3 در گروه DR+T به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود، تمرین باعث کاهش اثر افزایشی محدودیت غذایی بر بیان پروتئین های SIRT3 شد، درحالی که تمرین و محدودیت غذایی دارای اثر تعاملی در بیان پروتئین  PGC1-α  بودند، اما اثر تعاملی و یا تقابلی در بیان پروتئین SOD مشاهده نشد. استفاده از محدودیت غذایی شدید به همراه تمرینات هوازی احتمالا باعث سرکوب فرآیندهای مرتبط با افزایش طول عمر سلولی می ‎گردد.