ارزیابی اهمیت لکه های زیستگاهی در برقراری ارتباطات سیمای سرزمین زیست بوم های بیابانی در سه گونه روباه با استفاده از رویکرد کرنل مقاومت و شبکه گراف

علیرغم اولویت حفاظتی زیست بوم های بیابانی به عنوان یک مامن مناسب برای بسیاری از گونه های در خطر تهدید، راهبردهای حفاظت موثر از این گونه ها به دلیل کمبود اطلاعات پراکنش و ارتباطات زیستگاهی با موفقیت چندانی همراه نبوده است. تحقیق حاضر با هدف 1) بررسی مهمترین متغیرهای بوم جغرافیایی موثر بر پراکنش روباه شنی (Vulpes rueppellii)، شاه روباه (Vulpescana) و روباه معمولی (Vulpesvulpes) 2) شناسایی مهمترین لکه های زیستگاهی هسته ای و کریدورهای مهاجرتی و 3) ارزیابی اهمیت هر یک از لکه های زیستگاهی در برقراری ارتباطات سیمای سرزمین طراحی شد. در گام اول، نقشه اجماعی پراکنش هر گونه با استفاده از تلفیق سه الگوریتم مدلسازی پراکنش و 12 متغیر بوم جغرافیایی تهیه شد. نتایج نشان داد که پراکنش گونه های روباه سان تحت تاثیر میانگین بارندگی سالانه، تراکم اراضی بوته زار، تراکم مناطق مسکونی، و شاخص زبری سطح زمین است. در گام بعد، سطوح مقاومت سیمای سرزمین با اجرای تابع نمایی منفی روی نقشه اجماعی پراکنش ایجاد و با استفاده از رویکرد کرنل مقاومت لکه های زیستگاهی هسته ای و کریدورهای زیستی مهم بین لکه ها پیش بینی شد. بسیاری از لکه های زیستگاهی هسته ای در محدوده مناطق تحت حفاظت قرار گرفتند که این موضوع نشان دهنده مقاومت سیمای سرزمین در خارج از مناطق تحت حفاظت است. در آخر، اهمیت لکه های زیستگاهی شناسایی شده با استفاده از شبکه گراف ارزیابی شد. نتایج ارتباط مثبت بین وسعت لکه زیستگاهی، میانگین تراکم نسبی افراد مهاجر و میانگین احتمال وقوع در هر لکه را با شاخص احتمال نشان داد. استفاده از شاخص های کیفیت زیستگاه در مقایسه با کمیت زیستگاه کارآیی بیشتری را در بررسی اهمیت لکه های زیستگاهی در برقراری ارتباط سیمای سرزمین نشان داد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که حفاظت موثر از گوشت خواران نیازمند مدیریت یکپارچه در سطح سیمای سرزمین با هدف برقرای ارتباطات عملکردی بین لکه های زیستگاهی باقیمانده است.