تعیین آستانه تحمل به شوری گونه های سالیکورنیا با استفاده از آب خلیج فارس

تشدید روند شورشدن منابع آب و خاک، لزوم توجه بیشتر به گونه های شورزی را دوچندان کرده است. در این پژوهش تاثیر تنش شوری به صورت درصدهای مختلف (شاهد، 15، 30، 45، 60، 75، 90 و 100 درصد) از آب خلیج فارس (58 دسی زیمنس برمتر) بر جوانه زنی و رشد گیاهچه گونه های مختلف سالیکورنیا، به منظور تعیین آستانه تحمل به شوری و آستانه کاهش 50 درصدی در مرکز ملی تحقیقات شوری در یزد در سال 1395 بررسی شد. گونه های مورد استفاده شامل دو گونه Salicornia europaeaو S. bigelovii به همراه سه توده بومی خور مزین (استان بوشهر)، ایلخچی (استان آذربایجان شرقی) و مرکزی (مناطق مرکزی ایران) بود. نتایج نشان داد که میانگین جوانه زنی گونه ها از شوری 25 درصد آب خلیج فارس به طور معنی داری کاهش یافت، ولی جوانه زنی هیچ کدام از گونه ها حتی در شوری 100 درصد آب خلیج فارس متوقف نشد. بااین حال، با افزایش شوری طول گیاهچه توده خور مزین و گونه های S. europaea و S. bigelovii کاهش، ولی توده های ایلخچی و مرکزی به ترتیب تا شوری 45 و 60 درصد آب خلیج فارس افزایش و پس ازآن کاهش یافت. به طورکلی، همه گونه های سالیکورنیا تحمل به شوری بالایی داشتند، ولی تفاوت قابل ملاحظه ای بین گونه های مختلف مشاهده شد، به طوری که حدآستانه تحمل توده های خور مزین، ایلخچی، مرکزی و گونه های S. europaea و S. bigelovii به ترتیب 36/14، 01/5، 46/14، 91/11 و 54/7 دسی زیمنس برمتر و حدآستانه کاهش 50 درصد جوانه زنی آن ها به ترتیب 25/56، 60/51، 15/61، 69/32 و 01/27 دسی زیمنس برمتر برآورد شد.