مروری بر میکروRNA ها به عنوان نشانگرهای زیستی جدید در سرطان کلورکتال

با توجه به اینکه سرطان کلورکتال اغلب در مراحل اولیه فاقد علامت فنوتیپی است، لذا مطالعه ی نشانگرهای زیستی برای پیش بینی و تشخیص شروع تومور بسیار حائز اهمیت است. میکروRNAها یکی از مهم ترین نشانگرهای زیستی هستند که به دلایل مختلف ازجمله غیرتهاجمی بودن، مطالعه ی آن ها توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است؛ این مولکول ها گروهی از RNAهای کوچک غیرکدکننده هستند که به وسیله ی میانکنش با mRNA، بیان ژن را در سطح بعد از رونویسی مهار می کنند. هدف از مطالعه حاضر بررسی پتانسیل میکروRNA ها به عنوان نشان گرهای زیستی و مطالعه تغییرات آن ها در سطوح مختلف پاتوفیزیولوژیکی و مولکولی سرطان است. در مطالعه ی مروری حاضر با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Google scholar و Scopus به بررسی نقش میکروRNA ها در سرطان کلورکتال پرداخته شده است. کشف این مسئله که میکروRNAها توان عمل به هر دو صورت انکوژن یا سرکوبگر تومور را دارند، باعث شروع مطالعات وسیعی درزمینه ی سرطان شد که نتیجه ی آن شناسایی میکروRNAهای متنوع درگیر در سرطان زایی و پیشرفت آن بود. مطالعات گوناگون بد تنظیمی میکروRNAها را در نمونه های بافتی و مایعات بدن افراد مبتلابه سرطان کلورکتال نشان داده است. میکروRNAها ازلحاظ شیمیایی در مایعات مختلف بدن مانند سرم، پلاسما و نمونه های مدفوعی پایدار بوده و تشخیص آن ها نیز آسان است، بنابراین بامطالعه ی میکروRNAها در سرطان کلورکتال می توان از شروع، مراحل، گسترش یا مکانیسم عمل تومور آگاه شد یا آن را پیش بینی کرد.