پاسخ امنتین و کمرین به دو مدل تمرینی متفاوت شنا در مردان دارای اضافه وزن

امنتین-1 و کمرین آدیپوکاین هایی هستند که به طور معکوس با چاقی ارتباط دارند. هدف پژوهش حاضر مقایسه ی اثر هشت هفته تمرین شنا با شدت زیر بیشینه و شنای تناوبی شدید بر تغییرات مقادیر سرمی امنتین-1 و کمرین مردان جوان دارای اضافه وزن است. در این مطالعه نیمه تجربی از بین جامعه آماری (دانشجویان شناگر دارای اضافه وزن)، به صورت هدفمند، 24 دانشجوی مرد (67/1± 5/22 سال) دارای اضافه وزن (69/0±93/26) به دو گروه شنای زیر بیشینه (با شدت 60 تا 67 درصد حداکثر ضربان قلب) و شنای تناوبی شدید (با شدت 80 تا 90 درصد حداکثر ضربان قلب) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 8 هفته و 3 روز در هفته و هر جلسه 45 تا 60 دقیقه بود. قبل و 24 ساعت بعد از اتمام تمرینات، cc5 خون از آزمودنی ها گرفته شد. برای بررسی تفاوت های درون گروهی داده ها، از آزمون t همبسته و برای تفاوت های بین گروهی، از آزمون t مستقل با سطح معنی داری 05/0>p استفاده شد. هر دو روش تمرینی شنای زیر بیشینه (001/0p=) و تناوبی شدید (01/0p=) منجر به افزایش مقادیر امنتین-1 شد و مقدار سرمی کمرین در هر دو گروه شنای زیر بیشینه (005/0p=) و تناوبی شدید (02/0p=) کاهش معناداری داشت. این نتایج با کاهش وزن، شاخص توده بدنی، نسبت دور کمر به باسن، درصد چربی و افزایش ظرفیت هوازی در هر دو گروه همراه بود (05/0>p). می توان گفت که هشت هفته تمرینات شنای زیر بیشینه و تناوبی شدید، باعث افزایش مقادیر سرمی امنتین-1 و کاهش کمرین و نیز کاهش عوامل وابسته به چاقی می گردد.