بررسی داکینگ داروهای مجوزدار غیر ویروسی به منظور دست یابی به مهارکننده های جدید ورود و تکثیر ویروس ابولا

به دلیل قدرت و شیوع بالای عفونت زایی و عدم داروی مناسب ویروس ابولا طی سال های اخیر، پژوهش هایی در خصوص کشف و معرفی داروهای ضد ابولا انجام شده است. هدف از این پژوهش بررسی بیوانفورماتیکی مهار ورود و تکثیر ویروس ابولا توسط داروهای مجوزدار غیر ویروسی است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفت. برای انجام این بررسی بیوانفورماتیکی، در ابتدا ساختار شیمیایی ترکیبات با استفاده از نرم افزار ChemDraw Ultra10.0 ترسیم شد سپس به منظور بهینه سازی انرژی، به نرم افزار Hyperchem8 انتقال یافت. مطالعات داکینگ به وسیله نرم افزار AutoDock4.2 انجام شد و در مرحله نهایی، مورد آنالیز و تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته های مطالعه حاضر نشان داد که پیوندهای درگیر در اتصال دارو با گیرنده ها، پیوند هیدروژنی، اتصالات هیدروفوبی، π-π و کاتیون-π می باشند. در میان تمام ترکیبات موردمطالعه، بهترین نتایج داکینگ مربوط به داروهای آمودیاکین، دیفنوکسیلات و کلروکینون است. در حقیقت این سه دارو با منفی ترین سطح انرژی اتصال تمایل بیشتری برای اتصال به اسیدهای آمینه جایگاه اتصال پروتئین های GP و VP40 دارند. ضعیف ترین نتایج داکینگ مربوط به دو داروی دیریترومایسین و اریترومایسین است زیرا هیدروفیلیسیته این دو دارو بسیار زیاد است. به طورکلی، وجود بخش های هیدروفوب، آمین نوع سوم و پیوندهای هیدروژنی بهینه باعث افزایش قدرت ضد ابولای داروها می شود. بر اساس نتایج به دست آمده از مطالعات بیوانفورماتیکی، تمام داروها تاثیرات مهاری خوبی را در جایگاه اتصال گیرنده ها از خود نشان می دهند و می توانند به عنوان مهارکننده های موثر ورود و تکثیر ویروس ابولا مطرح شوند.