تبیین الگوی ورزش سالمندی ایران

افزایش شمار سالمندان در ایران موجب توجه به موضوعات جدید و تازهای در ارتباط با آنها شده است. از آنجا که ناتوانایی های دوره سالمندی با افزایش سن شایعتر میشود، در این شرایط نقش ورزش در حفظ و بهبود سلامت سالمندان و شور و نشاط اجتماعی پررنگ میگردد. پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی ورزش سالمندی ایران انجام شده است. این پژوهش در چارچوب رویکرد کیفی و با به کارگیری روش تحقیق داده بنیاد انجام گرفته است. شرکت کنندگان در این پژوهش، متخصصان و صاحبنظران حوزه علوم ورزشی، روانشناسان، مددجویان، جامعه شناسان، پرستاران و مدیران ادارات بهداشت، بهزیستی و سازمان امور اجتماعی شهردارمتخصصان و صاحب نظران مدیریت ورزشی، پیشکسوتان ورزشی، اعضای هیات علمی گروه های(علوم ورزشی، روانشناسی، جامعه شناسی، مددکاری، پرستاری)و همچنین مسئولین ادارات درگیر با سالمندی اعم از بهداشت، بهزیستی و سازمان امور اجتماعی شهرداری اصفهان بودند که به صورت نمونه گیری هدفمند و نظری جهت مصاحبه نیمه ساختار یافته انتخاب شدند و مصاحبه ها تا مرحله اشباع نظری ادامه یافت. داده ها به طور همزمان با جمعآوری اطلاعات با استفاده از روش Strauss & Corbin تحلیل گردید. اعتبار داده ها براساس معیارهای پیشنهادی Lincoln & Guba تایید شد. نتایج گویای آن است که 276 گزاره مفهومی اولیه با 11 مقوله اصلی و 50 مقوله فرعی در قالب ابعاد 6 گانه مدل پارادایمی شامل: موجبات علی(3 مقوله)؛ پدیده اصلی(1 مقوله)؛ راهبرد(2 مقوله)؛ ویژگی های زمینه ای(2 مقوله)؛ شرایط محیطی(2 مقوله)؛ پیامد(1 مقوله) الگوی ورزش سالمندی ایران را تشکیل میدهند. یکپارچه سازی مقوله ها بر مبنای روابط موجود بین آنهاحول محور ورزش سالمندی ایران، شکل دهنده مدل پارادایمی است که الگوی مدیران درگیر در امور سالمندان را منعکس میکند.