ارزیابی ابعاد فضاهای هوایی فوقانی در افراد با کلاس های اسکلتال و الگوهای رشد عمودی متفاوت در دانشکده دندانپزشکی اهواز سال 1397

فضاهای هوایی فوقانی از مهمترین عناصری هستند که در تنفس دخیلند. بین اندازه فضای راه هوایی و مورفولوژی صورت ارتباط تنگاتنگی وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی عمق راه هوایی فوقانی توسط رادیوگرافی سفالومتری در افراد با کلاسهای اسکلتال و الگوهای رشد عمودی متفاوت می باشد. این مطالعه به صورت گذشته نگر و با استفاده از تصاویر لترال سفالومتری دیجیتال موجود در آرشیو بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی اهواز انجام گرفت. 105 نمونه رادیوگرافی در ابعاد ساژیتال و عمودی بررسی شدند و عمق نازوفارنژیال، اوروفارنژیال و هایپوفارنژیال در هر بعد اندازه گیری شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش22 بررسی شد و نتایج با استفاده از آزمون واریانس و Tukey HSD تعیین گردید. در بعد ساژیتال، در بررسی عمق نازوفارنکس بین کلاسهای I وIII اسکلتال و نیز در عمق اوروفارنکس بین کلاسهای II و III تفاوت معنادار آماری وجود دارد. در مقایسه بین کلاسهای I و II و کلاسهای II و III، میانگین عمق هایپوفارنکس دارای اختلاف معنادار میباشد. (P<0/05) در بعد عمودی هیچ گونه اختلاف معنادار آماری در بین افراد متفاوت یافت نشد. (P>0/05) با توجه به نتایج، دیپ بایت اسکلتال، عمق نازوفارنکس و اپن بایت اسکلتال، عمق اوروفارنکس و هایپوفارنکس را افزایش می دهد. در بعد ساژیتال در افراد کلاس I عمق نازوفارنکس و در کلاس III عمق اوروفارنکس و هایپوفارنکس افزایش می یابد. در بعد عمودی در افراد دیپ بایت اسکلتال عمق نازوفارنکس و در افراد اپن بایت اسکلتال عمق اوروفارنکس و هایپوفارنکس افزایش می یابد.