اثر دو ماه تمرین مقاومتی با و بدون مصرف کروسین بر کاتالاز و گلوتاتیون پروکسیداز بافت قلب موش های صحرایی مسموم شده با ناندرلون

ناندرلون از مشتقات تستوسترون می باشد که با افزایش ساخت پروتئین، سبب بزرگ شدن اندازه عضله شده و مورد سوء استفاده ورزشکاران قرار می گیرد. این مطالعه با هدف بررسی اثر تمرین مقاومتی و مصرف کروسین بر کاتالاز و گلوتاتیون پروکسیداز بافت قلب موش های صحرایی مسموم شده با ناندرلون انجام شد. 40 سر موش صحرایی انتخاب و در 8 گروه (1. کنترل، 2. شم، 3. ناندرلون، 4. ناندرلون همراه با تمرین مقاومتی، 5. ناندرلون همراه با 5/12 کروسین میلی گرم بر کیلوگرم، 6. ناندرلون همراه با 25 میلی گرم بر کیلوگرم کروسین، 7. ناندرلون همراه با تمرین مقاومتی و 12/5 میلی گرم بر کیلوگرم کروسین و 8. ناندرلون همراه با تمرین مقاومتی و 25 میلی گرم بر کیلوگرم کروسین) تقسیم شدند. گروه های 4، 7 و 8 به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته تمرینات مقاومتی را انجام دادند و گروه های 5- 8 روزانه به میزان تجویز شده کروسین دریافت کردند. جهت تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیبی بنفرونی استفاده شد . 25 میلی گرم بر کیلوگرم کروسین (0/002=P)، تمرین + 12/5 میلی گرم بر کیلوگرم کروسین (0/003=P) و تمرین + 25 میلی گرم بر کیلوگرم کروسین (0/001=P) باعث کاهش معنادار سطح یا فعالیت کاتالاز گردید؛ تمرین + 12/5 میلی گرم بر کیلوگرم کروسین (0/001=P) و تمرین + 25 میلی گرم بر کیلوگرم کروسین (0/001=P) نسبت به تمرین اثر معنی داری بیشتری بر کاهش کاتالاز نشان داد؛ 5/12 میلی گرم بر کیلوگرم کروسین باعث افزایش معنا دار سطح یا فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز گردید (02/0=P). به نظر می رسد مصرف همزمان کروسین و تمرینات مقاومتی دارای اثرات تعاملیآنتی اکسیدانی در موش های صحرایی مسموم شده با ناندرلون نمی باشند.