رابطه بین شاخص توده بدنی و شیوع بیماری ایسکمیک قلبی در بیماران دیابتی نوع 2

 گذر از بیماری های  قابل انتقال به غیر قابل انتقال سالیان زیادی است که در همه کشورهای جهان حتی در کشورهای درحال توسعه اتفاق افتاده است. دیابت و عارضه ایسکمیک قلبی آن از مهمترین بیماری های دسته دوم هستند. در سال های اخیر بحث در مورد نقش چاقی و افزایش وزن به عنوان عامل خطر هر دو بیماری مجددا بالا گرفته است.  هدف ما در این مطالعه تعیین رابطه شاخص توده بدنی و شیوع بیماری ایسکمیک قلبی در بیماران دیابتی نوع 2 در ایران می باشد.

 این مطالعه در سال 1397به روش مقطعی بر روی666بیمار شامل کلیه بیماران دیابتی نوع 2 ثبت نام شده در طرح پزشک خانواده جمعیت روستایی شهرستان ملارد انجام شد. جمع آوری اطلاعات از طریق بررسی پرونده های سلامت افراد انجام شد و تجزیه و تحلیل داده ها با ابزار SPSS به روش Chi-square Test صورت گرفت.

 از این تعداد 177 نفر مرد و 489  نفر زن بودند. یافته های ما نشان دادند که 73 نفراز این بیماران دیابتی نوع 2 یعنی 10/96 درصد ، (51 زن و 22 مرد) مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی بودند. از نظر شاخص توده بدنی 2/7 ٪ در گروه زیر وزن نرمال ، 21/9 ٪ درگروه دارای وزن نرمال ، 37 ٪ درگروه دارای اضافه وزن ،27/4 ٪ درگروه چاقی درجه1، 8/2 ٪ در گروه چاقی درجه2 ، و2/7 ٪ در گروه چاقی درجه3 قرار داشتند.

طبق یافته های ما اگرچه شیوع دیابت نوع 2 در افراد دارای اضافه وزن و با چاقی درجه1 نسبت به افراد با وزن نرمال و یا زیر وزن بیشتر است، ولی شیوع عارضه ایسکمیک قلبی در بیماران دیابتی نوع 2 با این روند مطابقت نمی کند و شیوع بیماری ایسکمیک قلبی نه تنها در افراد با وزن نرمال کم نیست بلکه اندکی از چاقی درجه 1 کمتر و از چاقی درجه 2 و 3 نیز بیشتر است. همچنین توزیع بیماری ایسکمیک قلبی در زنان و مردان دیابتی نوع 2 در بین گروه های با شاخص توده بدنی مختلف باهم متفاوت بوده و در بیماران با وزن نرمال شیوع بیماری ایسکمیک قلبی در زنان بیشتر از مردان است.